En toen was het huis weer leeg...

... al het bezoek is vertrokken. De twee laaste schoolweken zijn aangebroken en de meiden en ik bereiden ons alvast een beetje voor op de reis naar Nederland (18 juni). En daar hebben wij zin in! Helaas ben ik een beetje ziek geworden, heb net een antibioticakuur afgerond om een parasiet uit m’n darmen te verjagen en nou heb ik ineens een soort griep... nou ja, als ik me in NL maar goed voel, nietwaar?!

But first things first: de zondag nadat mijn schoonouders weer huiswaarts waren gegaan had ik een optreden met de JICC (Jakarta International Community Choir). Een heel professioneel groot koor is dat, met veel Indonesische zangers (mannen en vrouwen!) en slechts een aantal expats. Het optreden was erg leuk, met onder andere een prachtige Indonesische ballade en ook nog een Frans chanson. Van alle markten thuis (ahum)!

De dinsdag erna was het tijd voor het jaarlijkse uitje van de kinderen van Bantar Gebang (die grote vuilnisbelt), ditmaal naar Ancol, een giga-pretpark in Noord-Jakarta. We gingen met 250 kinderen (!) en 50 begeleiders naar de dolfijnenshow. Altijd fijn dat er dan een bus niet komt opdagen, alle kinderen mogen uitstappen terwijl ze juist nog moesten blijven zitten... maar al met al is het goedgekomen en was het een geslaagde feestdag voor ze. De dag erna heb ik met een paar vriendinnen een tocht gemaakt bij de Gunung Gede (een van de vele vulkanen hier op Java, in de buurt van de Puncak), naar de watervallen. Best een pittige klim was het, van 2,5 uur bergopwaarts, maar zeer de moeite waard. Prachtige natuur, zie foto’s. En ‘s avonds hadden we een absoluut TOP afscheidsdiner bij Oasis met mama en Fred, waar niet alleen de bediening opzienbarend is (12 vrouwen in Javaanse kledij die rijsttafel aan tafel serveren), maar ook Javaanse danseressen die Roger van z’n stoel trokken (proest!) en Batak-zangers, de avond kon niet stuk.

En de volgende dag kwam Nina! Echt! Wij waren naar het Shangri-La Hotel gereden (naast Roger’s kantoor) voor een afscheidslunch met mama en Fred en daar werd Nina naartoe gesjoofd, dus voor haar was het een welkomstlunch. Met je neus in de boter, zeg maar. Ze moest wel even wennen aan de warmte en de armoe hier, maar volgens mij vond ze het allemaal reuze interessant en spannend (met name dat laatste). De dag erop even naar de spa en ‘s avonds uit eten met een heel stel meiden, erg gezellig. Het weekend gingen we een nachtje naar Bogor, waar Nina de hele boel bij elkaar gegild heeft in een becak, ze vond het een beetje eng. De hele straat keek naar ons (en ik ben net van die De la Croix-tak die NIET zo graag in het middelpunt van de belangstelling staat, dat optreden was al spannend genoeg, haha). In Bogor heerlijk door de botanische tuinen gewandeld en sawah’s (rijstplantages) bekeken. We gingen trouwens heen met de trein en toen deze even stopte middenin een krottenwijk, zei Nina voor de gein tegen Cato ‘zo, we zijn er!’. Zegt Cato: ‘Hier? Bij die kleine huisjes? Nee joh, dat is voor bruine mensen hoor!’ Oepsie... moet nog wat gebeuren qua opvoeding, geloof ik... En verder heeft Nina elke dag voor de meiden haar ‘sirene’ gedaan (keihard gillen, kan ze), daar was niet aan te ontkomen.

Op dinsdag vertrok Nina met de trein naar Yogjakarta en op woensdag kwam Charlotte (vriendin uit Utrecht) met haar vriendin Margo bij ons aan. Zij gaan ook een maand door Indonesië reizen en zijn ook lekker luxe begonnen bij ons. Zij vielen ook met hun neus in de boter; namelijk Cato’s verjaardagsfeestje (omdat ze middenin de vakantie jarig is, vierden we voor school haar feestje nu al), samen met klasgenootjes Thom en Fenna. En omdat het een feestje van drie kindjes was, hebben we de hele klas maar uitgenodigd. En broertjes en zusjes, in totaal zo’n 26 kids. Hoe gezellig :-}. We hadden een Kopaja bus gehuurd (aftands openbaar vervoermiddel) en zijn bij the Red House gaan knutselen, het was een groot succes. Op vrijdagavond nog uit geweest naar The Bats (loungebar in het Shangri-La) met een groep, wat erg gezellig was, jammer dat we zaterdag erg vroeg op moesten, want Julie moest afzwemmen voor diploma B. Erg spannend weer, maar geslaagd met vlag en wimpel! Ondertussen heeft Cato ook twee certificaten gehaald (te weten Karel Kikker en Greta Goudvis), dus die is ook hartstikke trots. Zie foto’s.

En gisteren is dus ons laatste bezoek voor de eerste helft van 2010 vertrokken en is ons huis weer even leeg. En dat komt op zich goed uit; want dat heb ik even de tijd om me af te vragen hoe ik op 10 juli 12 mensen hier ga huisvesten... ;-)

Maar dat zien we dan wel weer. Sampai jumpa!!!