Tanzania en Zanzibar

Jambo! Mambo? Poa! Asante, karibu rafiki!

Kijk, Swahili, daar kan ik dus wel wat mee. Leuke, duidelijke, korte kreten met een heldere betekenis. Je hoort ze overal, makkelijk te onthouden en dus snel te leren. Beetje als Bahasa Indonesia; selamat pagi! Apa kabar? Baik baik. Terima kasih; kembali teman. Anderhalve week Afrika en ik spreek al beter Swahili dan Portugees, haha...

Maar goed: wat een leuk land, Tanzania!! Wat een leuke mensen, wat veel te zien en te beleven en wat bijzonder om mee te maken. En wat een onwaarschijnlijk prachtige natuur... Wij vonden Taman Safari tot nu toe al een hoogtepunt (na Burgers Zoo dan), maar nu niet meer hoor! Serengeti it is! Niet te evenaren. Maar wel op de evenaar. Goed: first things first: op zaterdag 20 juli heel vroeg gingen wij van Lissabon naar Amsterdam, om ’s avonds door te vliegen naar Kilimanjaro Airport in Tanzania (via Nairobi, Kenia). De avond ervoor was de familie Israël-de la Croix weer naar Cascais gekomen om nog een paar dagen in ons huis vakantie te vieren. En in Nederland zijn wij naar hun huis gegaan, waar Oma Noor en Opa Snor op hond Jimmy pasten. Lekker pannenkoeken gegeten en weer terug naar Schiphol. Daar nog even Ingrid en de kinderen ontmoet, die toevallig op dezelfde tijd naar Singapore vlogen!

De nachtvlucht was een beetje kort (8,5 uur, maar als je dan om 21.00 uur ’s avonds vertrekt kom je dus om 5.30 alweer aan) en we waren dus blij toen we op onze bestemming, Arusha, waren. Op het vliegveld werden we gelijk opgehaald door onze gids voor twee dagen, Frank. Hij is in dienst bij Asilia, de organisatie waar we onze safari’s bij geboekt hadden en waarvan Jeroen Harderwijk (en zijn vrouw Jane) de directeur is/zijn. Jeroen en Jane hebben wij vorig jaar ontmoet in Kota Kinabalu (Maleisisch Borneo), waar we toevallig beiden in het Shangri-La hotel verbleven. Zij hebben ook twee dochters, Sarafina (14) en Michelle (12). Tijdens een gezellig avondje in het hotel bleek dat Jeroen uit Boskoop komt en ik bij zijn zus Anouk op hetzelfde moment het Atheneum in Waddinxveen heb afgerond. Wat een kleine wereld! Zij vertelden ons toen al over hun lodge-bedrijf en dit voorjaar besloten wij een dergelijke reis te boeken.

Gids Frank bracht ons naar een prachtig landgoed/restaurant, Shangazi, gerund door een Griekse familie. Daar ontmoetten we ook Jeroen en Jane en de meiden weer, een jaar en veel mailcontact later. Wat ontzettend leuk om zo een nieuw land te leren kennen, want zij zijn natuurlijk gewoon ‘habitants’, vooral Jane, met haar half-Tanzaniaans/Masai achtergrond. Maar zij hebben 8 jaar in Nederland gewoond en daardoor spreekt ook zij nu heel goed Nederlands. Anyways; heerlijk geluncht bij het restaurant en er was ook nog een zwembad bij waar de meiden even konden zwemmen (alleen de jongste durfden het aan; het is winter en daarom best een beetje koud). In de tuin liep nog een tam wrattenzwijn rond (waar de scherpe tanden van af waren gehaald); een leuke eerste kennismaking met de African Wildlife.

Eind van de middag gingen we naar het huis van Jeroen en Jane, waar we de eerste twee nachten bleven slapen. En wat wonen zij prachtig!! Op een heuvel, met een woonkamer die helemaal open is en slaapvertrekken die zijn gebouwd als Afrikaanse hutjes, heel bijzonder. In de tuin koeien, kippen, honden en Masai (bewaking), maar gelukkig geen slangen, schorpioenen en/of spinnen gezien (haha, Afrikaanse Wildlife coming up en ik maak me zorgen om insecten…). Heel gezellig geborreld, gegeten en moe maar voldaan heerlijk geslapen.

De volgende dag gingen we met Frank en de kinderen (Jeroen moest werken en Jane ging naar haar winkeltje, dat ze heeft in Arusha) sightseeing doen in Arusha; wat een hectische, levendige en gezellige stad! Eerst naar de nieuwe Art Gallery, wat net een groot museum is. Prachtige Afrikaanse kunst, beelden, schilderijen, foto’s, wel zes verdiepingen groot. Uren hebben we er rondgelopen, zelfs de meiden kregen er geen genoeg van. De hilariteit was groot toen bleek dat we geen foto’s mochten maken en nergens aan mochten komen (best logisch, maar wij hadden de bordjes niet gezien en dus al veel foto’s gemaakt en af en toe gevoeld of het nou hout of steen was…). Daarna lekker geluncht met Jane bij een ander mooi restaurant (Shangi) en daarna nog naar een speciale werkplaats voor dove mensen, die van glas allerlei mooie dingen maken. Even langs het kantoor van Jeroen/Asilia en eind van de middag nog even naar de Masai markt, waar Sarafina en Michelle ons mooi konden helpen met afdingen, in het Swahili. ’s Avonds weer heerlijk gegeten bij Jeroen en Jane thuis en toen, op dinsdag 23 juli, begon ons avontuur.

’s Morgens vroeg werden we door Frank naar een klein vliegveld gebracht, waar allerlei kleine vliegtuigen als bussen in een rij stonden te wachten. En met zo’n klein vliegtuig (maximaal 12 personen) werden wij naar het midden van de Serengeti gevlogen. We hadden pech (of geluk, ’t is maar hoe je het bekijkt), want we moesten drie stops maken tussendoor, dus de reis duurde wel meer dan 2 uur (wat normaal gesproken 40 minuten kan zijn). Maar daardoor konden we wel ook veel van boven bekijken en met name het laatste stuk vloog piloot Ryan wat lager, waardoor we de eerste olifanten, giraffen en zebra’s al konden zien. Na de landing werden we opgehaald door Elia, onze gids voor de komende twee dagen in de Serengeti.

Elia had op de heenreis al drie cheeta’s gezien, iets wat niet alledaags is. En een goede gids als hij was, ging hij op weg naar het tentenkamp waar we twee nachten zouden slapen, alvast weer op zoek naar ze. En ja hoor, daar lagen ze, drie cheeta’s lui in de schaduw! We zijn er hartstikke dichtbij gereden (2 meter afstand) en konden zo prachtige foto’s en filmpjes maken. Ongelooflijk! Van de ene in de andere wereld! Verder natuurlijk veel gnoe’s (wildebeests, het was migratietijd en dus ontelbaar veel van deze dieren te zien), impala’s, topi’s, thompson gazelles, giraffes, zebra’s… heel onwerkelijk om die ineens gewoon om je heen te zien lopen.

Na dit indrukwekkende ritje met de jeep, kwamen we aan bij het Olakira Lamai Camp van Asilia. Dit is een mobiel kamp, wat wil zeggen dat het met de migratie van de gnoe’s (van de ene kant van de Serengeti naar de andere kant) meereist. Het zijn slechts 8 tenten met op een uur rijden afstand dan verder NIETS. We werden zeer vriendelijk ontvangen met frisse doekjes en een lekker drankje. De tenten waren superluxe, in die van ons waren speciaal vier bedden neergezet en ze zijn allen voorzien van een heuse badkamer. Na het installeren hadden we een heerlijke lunch, waarbij we de bewoners van de andere zeven tenten ontmoetten. Allemaal hele aardige mensen, uit verschillende windrichtingen (Amerika, Duitsland, Australië, Israël) met dezelfde interesses en hetzelfde enthousiasme wat betreft alle ervaringen op safari. Reuze gezellig!

’s Middags gingen we weer voor een ‘game drive’ (zoals het wilde dieren spotten heet) en zagen we maar liefst 7 cheeta’s! En nog veel meer gnoe’s natuurlijk en ook luie hyena’s en gieren. Vanwege de migratie krijgen veel dieren meer dan genoeg te eten en liggen ze veel lui en met volle buiken in de zon. We stopten met de jeep op een prachtig uitgestrekte vlakte om de zonsondergang te bewonderen, de zon valt werkelijk omlaag, het laatste stukje. Dat gaat heel snel. Toen terug naar het tentenkamp, waar we het personeel met een kampvuur en wat lekkers werden opgewacht. ’s Avonds werd er heerlijk gekookt door onze kok en gingen we moe maar voldaan ons heerlijke bedje in. Zalig was het feit dat er een warme kruik in alle bedden werd gestopt, want het koelt wel flink af ’s nachts in de Serengeti. En ’s morgens werden we verwend met koffie en thee op bed, wat een luxe!

Op morning game drive van dag twee in de Serengeti zagen we natuurlijk nog veel meer dieren, waaronder een schattig jong zebraatje en struisvogels. We reden naar de Mara River, waar we krokodillen en nijlpaarden konden spotten. Onderweg zagen we twee jeeps stilstaan en kijken naar iets, en gids Elia reed er ook wat naartoe. Dichterbij gekomen zag ik ineens een hele grote, zwart glimmende slang over de vlakte schieten. Dus ik riep ‘a big snake! What a big snake!’. Bleek het een Black Mamba te zijn, een van de gevaarlijkste slangen ter wereld. Hij kan zich met 20 km per uur voort bewegen, kan 2 meter springen, is heel agressief (springt zo het raam van de auto naar binnen) en binnen 15 minuten na een beet ben je dood. Eeeew! Wegwezen dus en dat deed Elia gelukkig ook. Onderweg zagen we nog wat wrattenzwijnen en hebben we een tijdje drie luie, uitgetelde, volgevreten vrouwtjesleeuwen van heel dichtbij bewonderd. Daarna kwamen we ineens een grote mannetjes olifant tegen, die net in de modder had liggen rollen. Indrukwekkend beest hoor, met mooie slagtanden.

Weer heerlijk geluncht en bij de afternoon drive kwamen we een gelijk een prachtige olifantenkudde tegen, met veel moeder een kindjes (eentje dronk zelfs nog bij mama). Heel gaaf om te zien, ze staken in een rij de weg over. De moeder keek nog wel een keer indringend en nieuwsgierig onze kant op, maar verder deden ze niks. Later hoorden we van onze tentgenoten dat deze moeder olifant bij hen erg agressief was geweest, stampen, oren flapperen en trompetteren. Gelukkig niet bij ons! Wij reden door naar Death Valley, een stuk van de Mara River waar de gnoe’s oversteken en veel ‘kills’ door krokodillen en nijlpaarden plaatsvinden. Een lucht! Bah! Al die lijken bij elkaar en tientallen gieren die hun magen aan het vullen waren… Indrukwekkend om te zien, maar we moesten wel onze neus dicht houden. Nog een laatste zonsondergang bekeken met een biertje, heerlijk gegeten en geslapen. Wat een avontuur, die Serengeti, wat een natuurschoon, van een indrukken… we zullen het niet snel meer vergeten!

De volgende ochtend vlogen we naar Lake Manyara, een ander mooi natuurpark, waar de dieren rond een meer leven. De vliegreisjes in de kleine vliegtuigjes werden al een stuk minder leuk; sjonge wat werden Cato en ik er misselijk van! We waren blij toen we eruit mochten. Lake Manyara is een mooi park, eerst dichtbegroeid, later open, bij het meer. Hier zagen we voor het eerst buffels, eveneens in grote getale. Verder ook weer veel gnoe’s, giraffes, zebra’s en veel verschillende soorten apen. De meest bijzondere was wel de vervet aap, want deze heeft een heel bijzonder kenmerk… namelijk… blauwe ballen! Echt fel lichtblauw gekleurde balletjes. Wat grappig! We sliepen die avond in Plantation Lodge, in een mooie familiekamer. Jammer dat we weer vroeg op moesten!

We gingen namelijk door naar de Ngorongoro Crater, een natuurpark gelegen in een vulkaankrater. Een gebied van 250 vierkante kilometer, waar de dieren dus in een soort ‘beschermde’ omgeving leven en er dus ook geen migratie plaatsvindt. Maar waar wel heel veel verschillende dieren bij elkaar leven. De kleuren in de krater zijn werkelijk beeldschoon en er zijn overal kleine meertjes en waterplaatsen, waardoor het op plaatsen ook heel groen is. Het meest indrukwekkende, naast alle prachtige dieren die we weer zagen, was dat we op een gegeven moment drie mannetjesleeuwen zagen, die gewoon op de weg liepen en gingen liggen. Bijna tegen de auto’s aan! Heel gaaf om te zien, van zo dichtbij.

Aan het einde van de dag hebben we nog een Masai-dorp bezocht, een toeristische attractie, maar toch indrukwekkend. We werden ontvangen met een traditionele zang/dans, waarbij de Masai mannen ongelooflijk hoog in de lucht springen (uit stand). En zoals die Masai nog leven, zo primitief in lemen hutjes met z’n tienen tegelijk… Polygamie is de norm, dus de ‘chief’ van dit dorp had 15 vrouwen en zo’n 80 kinderen, elke vrouw heeft haar eigen hutje, waar ze slaapt met haar kinderen. En de ‘chief’ rouleert. Prima systeem, toch?! Verder nog even in het schooltje gekeken en natuurlijk wat attributen gekocht, want daar doen ze het voor, het geven van deze rondleidingen.

We sliepen die avond in Lemala Camp, op de rand van de crater. Een prachtig tentenkamp weer, middenin de natuur. Erg koud werd het daar ’s avonds, omdat het zo hoog ligt. Dus alle kleren aangetrokken die we bij ons hadden en toen viel het wel mee. Leuk gezelschap wederom en heerlijk gegeten. Gelukkig hadden we een kacheltje in de tent, die voor het slapengaan werd aangemaakt en na het slapen gaan weer uit werd gedaan. En weer warme kruiken! Omdat je echt een stukje door de wildernis moest lopen, liepen er Masai mannen met je mee. Ook lagen her en der prikkelstruiken om de olifanten en andere wilde dieren weg te houden. Spannend hoor!

De volgende morgen zijn we na het ontbijt terug gereden naar Arusha, toch nog wel een rit van ruim drie uur. Onderweg nog even gestopt bij een schooltje dat gesponsord wordt door de foundation van Jeroen en Jane. Terug in Arusha bleven we een nachtje in Kibo Hotel, een prima hotel met een heerlijk zwembad waar de meiden ’s middags even konden afkoelen. ’s Avonds nog een laatste keer heerlijk gegeten met Jeroen en Jane en de meiden, in een prachtig restaurant dat wordt gerund door een Belg. En de volgende ochtend gingen we door naar… Zanzibar! Zon, zee, strand en in de relax stand… heerlijk!

We zaten in Uroa Bay Beach Resort, wat helemaal aan de andere kant van de hoofdstad Stonetown lag. Dus wel een klein uur rijden, maar dan had je ook een prachtig strand voor je neus. Heerlijk huisje, redelijk restaurant, waar we eigenlijk alleen maar hebben ontbeten (en de eerste avond gedineerd). Dag twee gingen we ’s middags namelijk gelijk naar Stonetown, dat inmiddels is uitgegroeid tot Zanzibar town (veel groter, maar ook nieuwer. Het oude gedeelte is dus Stonetown). Zanzibar is een eiland met veel geschiedenis, onder andere ook op het gebied van slavernij. En de bevolking is moslim, net als in Tanzania wat strenger dat wij gewend zijn in Indonesië, veel meer hoofddoeken en boerka’s. En het was ook nog ramadan, dus wij moesten zelf goed opletten dat we niet te bloot gekleed gingen of aten op straat (ik nam een hap van een appel, maar heb die gauw aan de kinderen gegeven!). Stonetown is een erg leuke plaats met allerlei kleine straatjes met leuke winkeltjes en restaurantjes. Op dag drie hebben we nog gegeten bij The Rock Restaurant, dat ik een keer op internet had gezien, een restaurant gelegen op een rots in de zee. Werkelijk heerlijke vis gegeten. En toen werd het vloed… en moesten we tot onze knieën waden om weer op het strand te komen, erg grappig!

De laatste dag ook nog naar Stonetown, lekker over de markt gelopen (nou ja, wat een drukte!), nog wat souvenirs gekocht. En toen nog een halve dag relaxen en naar het vliegveld, voor de vlucht naar Nairobi. Daar sliepen we nog een nachtje, alvorens het vliegtuig terug naar Amsterdam te nemen. En daar troffen wij Liesbeth en Erik met hun kinderen in het hotel, die zijn net van Jakarta naar Nairobi verhuisd. Gezellig samen gegeten en bijgepraat, wat een leuke kleine wereld is het toch! Dat bleek ook weer de volgende ochtend, toen we alweer heel vroeg op het vliegveld stonden, want wie stonden daar opeens voor ons in de rij… Ingrid en Coen met de tweeling! Ook uit Jakarta, nu woonachtig in Doha/Qatar en op vakantie geweest in Kenia. We zaten gewoon op dezelfde vlucht!! Dus in plaats van een dutje werd het kletsen en nog een kletsen, wat gezellig.

Het weekend bleven we in Nederland en hebben we Celesta met de kinderen ook nog gezien bij de Reeuwijkse plassen. Zij woont nu in Washington en we zouden elkaar mislopen, maar gelukkig konden we dit nog regelen. En met Ingrid en Coen erbij werd het een hele gezellige lunch! Verder een rondje opa’s, oma’s, tante en oom gedaan en zondag weer naar Schiphol. En nu hebben we er weer een paar dagen Cascais opzitten, is alle was weer gewassen en hebben de meiden nota bene twee ochtenden gesurft. En morgenochtend vroeg vliegen we weer naar Nederland, voor drie weken… Dus ik ga weer inpakken! (zucht steun… maar wel veel zin in!!)