Sunny Australia

En toen was het Paasvakantie en was de school weer twee weken dicht en moesten we dus maar weer wat verzinnen als vakantiebestemming (zucht, haha) en dat werd… Sunny Australia! En dan niet een klein beetje, maar gewoon half Australië in 13 dagen, kan ons het schelen! De grootste gemene deler was de zon, die ons tot ons grote plezier overal achterna (of vooruit) reisde. Overal waar wij kwamen zeiden de mensen ‘het heeft de hele week geregend, jullie hebben écht geluk!’. En toen ik vriendin Wendy in Perth afgelopen week even belde, vertelde ze dat ze de kachel al aan hadden, terwijl wij de week ervoor elke avond buiten hebben gezeten. De weergoden waren dus met ons en dat is aan de foto’s ook goed te zien!

We vertrokken op zaterdag 31 maart om 8 uur ’s avonds met British Airways naar Sydney, waar we om 5 uur ’s morgens aan zouden komen. Sydney-tijd dan en het is daar twee uur later, dus dat was wel even afzien, want dat is 3 uur ’s nachts Singapore-tijd. We hadden een gaaf appartement in het Quay West Suites hotel, met uitzicht op (en op loopafstand van) de Harbour Bridge en Opera House. Helaas was de kamer nog niet beschikbaar om ons even op te frissen, dus zijn we maar even het verwarmde zwembad ingedoken en daarna daar gedoucht. Een beetje een korte nacht dus, maar de meiden deden het prima. Na een ontbijtje rond negen uur met de ferry naar Manly, waarbij je langs de Harbour Bridge en Opera House vaart; Sydney is zoooo prachtig.

In Manly aangekomen werden we met de auto door Frank opgehaald, die al zeven jaar met zijn vrouw Elvira in Sydney woont. Ze wonen nu in een mooi appartement in Dee Why Beach, waar Frank naar hartenlust kan surfen. Het was werkelijk een stralende warme zonnige dag en de stranden zijn allemaal even prachtig. Er zijn echter wel constant rip currents, ofwel ‘rips’, sterke stromingen richting de zee (dus van de kust af), die zich vormen als twee golven tegelijk op het strand komen. Het heeft geen zin om tegen deze ‘rip’ in naar het strand te zwemmen, want de stroming is vaak sterker dan een Olympisch zwemmer kan zwemmen. Daarom is het strand bezaaid met ‘Baywatchers’, die goed in de gaten houden wie er allemaal hulp nodig hebben.

En laat Roger nou toevallig even zijn gaan zwemmen met Frank en in een ‘rip’ terecht komen… Hoe hard hij ook zwom, hij kwam niet dichterbij het strand. Dus op een gegeven moment heeft hij zich door een ‘Baywatcher’ terug naar het strand laten slepen met een surfplank, iets wat de hele dag door (overal aan elke kust) gebeurt. Gezellig geluncht en even op het terras bij hen thuis gezeten en eind van de middag weer met de ferry terug naar Circular Quay. Even een dutje gedaan, want we hadden de nacht zo goed als niet geslapen. Om 7 uur ’s avonds wakker geworden met het idee om ergens een hapje te eten, maar natuurlijk zo gaar van het dutje (allevier), dat we lekker roomservice hebben besteld en om 8 uur weer verder zijn gaan slapen. Waren we tenminste weer fit!

De volgende dag zijn we heerlijk naar de Botanische tuinen gewandeld, achter the Opera House. Ik heb niet een bovenmatige interesse voor architectuur, maar dat Opera House vind ik toch zo’n uitzonderlijk prachtig gebouw. De daken zijn niet echt wit, van dichtbij eigenlijk gebroken wit met lichtbruine strepen. Maar van veraf lijkt het altijd spier- en spierwit. Het ligt zo mooi, aan het water, op een punt. En van welke kant je het ook bekijkt, het is zo bijzonder. Toen wij er met de ferry langs vaarden kon ik weer mooie foto’s van de voorkant maken en lijkt het wel alsof twee immens grote ogen naar je knipogen. Fantastisch!

De Botanische tuinen zijn ook zo mooi en heel uitgestrekt, zodat het fijn is dat er een treintje rijdt en je niet alles hoeft te lopen. Middenin de tuinen uitgestapt om even te wandelen en foto’s te maken van de vele vleerhonden (vleermuis voormaat hond) die er rondvliegen (echt groot!). Daarna terug naar het hotel gewandeld en voor het diner met de ferry naar Darling Harbour gevaren, waar we Charissia en Michiel ontmoetten voor het avondeten. Zij wonen ook in Singapore en hebben zoon Ruben (zit in groep 5a, Julie zit in groep 5b), Pippi (heet eigenlijk Philippa, zit bij Cato in de klas) en Cathelijn (was jarig op die dag, werd vier jaar, hieperdepiep hoera!!!). Kinderen eerst even lekker laten razen in de speeltuin en daarna heerlijk (teveel) gegeten aan het water. Supergezellig en wat een heerlijke stad toch Sydney, met overal water.

De volgende morgen met z’n allen naar het maritiem museum van Sydney geweest, waar ook een tentoonstelling was over de Titanic (uiteraard, aangezien het precies 100 jaar geleden gebeurd is) en waar we een bezoek konden brengen aan een heuse onderzeeboot en een oorlogsschip. Toch best indrukwekkend om te zien hoe 70 mensen in van die immens kleine krappe ruimtes moeten samenleven/werken. 35 bedden die dus in shifts worden gebruikt, wat betekent dat als ploeg 2 wakker is, ploeg 1 wel moet slapen (of in ieder geval moet liggen op de bedjes, want er is gewoon geen loop/beweegruimte genoeg voor 70 man). Een claustrofobisch idee, zeker als je de bedjes ziet…! Daarna weer even uitrazen in de speeltuin en afscheid genomen, want Charissia en Michiel gingen vanaf de volgende dag naar Melbourne om de Great Ocean Road een stukje te rijden. En wij gingen die avond nog een keer uit eten met Frank (die de volgende dag jarig was) en Elvira.

Op woensdagmorgen nog even naar het Art Museum van Sydney (fantastisch en kindvriendelijk, al die musea in Australië ) om ’s middags door te vliegen naar Brisbane. Daar sliepen wij bij Thijs en Jeanet (met dochter Nadine van 6 en zoon Joeri van 4). Thijs is de jongste broer van Mikel, de man van mijn zus Petri. Zij zijn beiden expat in Brisbane, altijd leuk om te zien en horen hoe het leven daar dan weer is. Mijn oom John (een neef van mijn vader, hun beide moeders waren zussen, volgt u het nog??) was er ook, hij woont al sinds zijn vierde in Brisbane. En hij werd 65 jaar op deze heugelijke dag, dus Jeanet had heerlijke taarten gekocht. Erg leuk en bijzonder om elkaar weer te zien en bij te kletsen, het was een gezellige avond. Nogmaals dank voor de gastvrijheid, familie Israël!! Heugelijk nieuws was trouwens ook dat Cato’s eerste tand er hier uitging.

De volgende ochtend brachten we een bezoek aan South Bank, een mooi opgespoten strand aan rand van de Brisbane River met speeltuin en fonteinen. Daar troffen we oom John ook weer en zelfs Thijs kwam even uit zijn werk om gezellig mee te lunchen. Het was een stralende zonnige dag, wat dus de hele vakantie door zo bleef. ’s Middags nog naar het Gallery of Modern Art, waar de kinderen zich ook prima hebben vermaakt. ’s Avonds lekker gegeten bij Thijs en Jeanet en de spullen weer ingepakt. De volgende ochtend vertrokken we namelijk voor twee daagjes, met onze huurauto, naar het mooie Noosa.

Noosa ligt op twee uur rijden ten noorden van Brisbane. En na een uur kom je langs the Australian Zoo, de dierentuin die is opgezet door wijlen Steve Irwin. Een hele leuke, mooie dierentuin op een prachtig uitgestrekt gebied. En wat extra bijzonder was, is dat de familie Irwin (vrouw Terri, dochter Bindi en zoontje Robert van acht) een krokodillenshow gaven. Later die week stond nog op Telegraaf.nl dat zoontje Robert voor het eerst deze show had gegeven met Pasen en wij waren daar dus mooi bij! Na een ruime halve dag in de zoo doorgereden naar Noosa, waar we een ruim twee slaapkamer appartement hadden geboekt, aan het water. Wow wat is Noosa mooi! We hebben heerlijk in de zee gezwommen en de volgende dag een bootje gehuurd en ermee rond gevaren. Ook daar zijn de stranden prachtig en er zijn ook daar bijna meer ‘Baywatchers’ dan badgasten. Er kwam nog een spectaculaire reddingsactie met een helicopter en een man die eruit kwam aan een lier, maar het leek vergeefs te zijn (in die zin dat er niemand te redden was hoor, no worries). Ook weer heerlijk gegeten bij alle goede restaurants, het waren een paar heerlijk relaxte dagen. Met zon, maar dat had ik al gezegd hè.

Op zondag 8 april vloog Roger terug naar Singapore om gewoon een weekje te gaan werken, terwijl ik met de meisjes door vloog naar Perth, om bij vriendin Wendy nog tot vrijdag te blijven. Wendy is in 2008 (dacht ik?) geëmigreerd naar Perth (Willagee, om precies te zijn) om daar met vriend Dan (oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland) te gaan samenwonen. Inmiddels hebben zij twee zoontjes, Jake die in januari 3 jaar is geworden en Luke die in juli 1 jaar wordt. En wat zijn die jongetjes verschillend!! Jake is echt lang en heel gespierd voor z’n leeftijd en Luke is klein en… eh… zeg maar minder gespierd. Maar niet dik hoor, gewoon een lekker heel mooi ventje met een beetje babyvet! (moet oppassen, Wendy is een van de weinige trouwe lezers van dit blog haha).

En ook daar was het bericht dat het net veel geregend had en koud(er) was geweest, maar wij hebben de hele week tussen de 30 en 35 graden en zon gehad. Lucky us! In 2009 was ik al eerder in het huis van Wendy en Jake geweest, op dag 1 welteverstaan. Dat wil zeggen; ze waren de dag ervoor in het huis getrokken en toen kwamen wij er al logeren. En in die drie jaar is er behoorlijk wat veranderd; Dan is een echte klusser en heeft, soms met hulp van anderen, heel wat vertimmerd. Van een mooie boomhut in de achtertuin tot complete oprit en nieuwe badkamer en nog een los toilet. Wat een werk moet dat zijn en ze hebben nog veel meer ambitieuze plannen!

We hebben heerlijke dagen in en rond Perth gehad. Eerst hebben de kinderen op maandag Paaseieren gezocht in de tuin, altijd groot feest. En verder was er een straatartiestenfestival in Fremantle, waar met name de meiden erg van hebben genoten. Meedansen, knutselen, er was van alles te zien en te doen. Eind van de middag had Wendy een barbecue geregeld met allemaal Nederlandse stellen waar zij mee omgaat, in een park met een hele mooie grote speeltuin erbij. Dus dat was ook weer feest voor de kids en heel relaxed voor ons. Wat is dat toch super hè in Australië, al die mooie openbare parken waar iedereen ook nog eens heel netjes mee omgaat.

Dinsdag was een feestdag, althans, voor ons, want ik was jarig! Hieperdepiep maar ik heb er dit jaar lekker niet veel aangedaan. En m’n man ook niet; want toen ik tegen de meiden zei dat ze hun kadootjes wel uit hun koffertjes mochten pakken, keken ze me allebei heel schaapachtig aan… Niks dus. Gelukkig gingen ze toen wel snel een mooie tekening maken en toverde Wendy nog drie kadootjes tevoorschijn: een knuffel koala, kangoeroe en een kangoeroe box-pen. Thanxxx, heel leuk. Deze dag zijn we Perth ingegaan om taart te eten en daarna naar het Western Australian Museum. ’s Avonds gegeten bij Little Creatures aan het water, waar de kinderen lekker in de zandbak konden spelen. Weer een heerlijk gezellig dagje!

Woensdag was ook erg leuk: toen hebben we een rondleiding gedaan door de Fremantle Prison. Dit was erg indrukwekkend, zeker om te horen hoe de gevangenen daar hun tijd moesten ‘uitzitten’. Pas 20 jaar geleden is deze gevangenis gesloten en tot het einde toe was er geen riolering in het gebouw. Dit klinkt misschien niet zo erg, maar als er dan verteld wordt dat gevangenen hun behoeften op een emmer moesten doen en deze emmer maar 1 x per dag werd geleegd (en de gevangenen 16 van de 24 uur op hun cel van 2 bij 3 meter moesten zitten) dan wordt het toch wel wat erger. Aangezien de cellen nogal kleine afmetingen hadden (de gevangenis is al in de 19e eeuw gebouwd) zijn een aantal cellen doorgebroken, om sommige gevangenen wat meer ruimte te kunnen bieden. Maar helaas liep toen ineens het aantal gevangenen weer op, waardoor er stapelbedden in deze grotere cellen werden geplaatst, met nog steeds maar één emmer die maar eens in de 16 uur werd geleegd… Onze gids vertelde dat de stank pas ruim een jaar na sluiting van de gevangenis enigszins dragelijk was. Wat een ellende…

Wat verder ook niet echt fijn was, was dat alle gevangenen uit elk blok de overige 8 uur van een dag verplicht buiten op de binnenplaats van hun blok moesten doorbrengen. Soms wel ruim honderd gevangenen op zo’n 100 m2, ZONDER AFDAK. Dit betekent dus dat het in de zomer en in de felle zon wel tot 50 graden heet kon worden, maar er waren nog geen schaduwplaatsen gemaakt (nu wel, voor de bezoekers van de rondleiding). En in de winter was het juist weer gruwelijk koud, maar toch waren de 8 uren buiten verplicht. Zitten in de Fremantle Prison was dus echt wel een straf, kun je vaststellen. ’s Middags zijn we gaan bowlen (althans, Jake, Julie en Cato) op een kindvriendelijke bowlingbaan aan de overkant. Donderdag zijn we met auto en ferry naar Penguin-eiland gegaan, waar hele schattige kleine pinguinetjes rondlopen. Maar ook grote lizzards, die de kinderen even interessant vonden. Daarna lekker geluncht op Rockinham Beach, waar de kinderen heerlijk op het strand konden spelen.

Vrijdag ingepakt, nog even ontbeten en rond 10 uur naar het vliegveld met de taxi. Nogmaals dank voor de ontzettend gezellige dagen en de gastvrijheid lieve Wendies!!! We vlogen om 12 uur en Roger kwam ons om 17.30 uur ophalen van het vliegveld (toch nog wel een lange vlucht hoor!). Eenmaal thuis had Roger toch nog een verjaardagsverrassing voor mij in petto: een heerlijk diner bij Il Lido, een heerlijk Italiaans restaurant op de Sentosa Golf Club op zaterdagavond. Dat was een mooie afsluiter van de vakantie!

Maandag begon de school en het gewone leven weer. Maar niet zo lang… want volgende week hebben we een lang weekend (30 april Koninginnedag en 1 mei Dag van de Arbeid zijn vrij). Dus tja… what else, we gaan nog maar even een paar dagen naar Bali. Zo lang het nog kan, genieten we er maar van, nietwaar? Maar eigenlijk doen we ’t voor vriendin Judith hoor, die hier donderdag aankomt voor een lekker lang weekje vakantie. Dus vandaar!

Een zonnige groet (maar hier in Singapore gecombineerd met zware onweersbuien)!