De tijd van dakloosheid

Tussen een oude situatie en een nieuwe situatie zit altijd een stukje ‘niemandsland’. En in het geval van een verhuizing (of emigratie eigenlijk, zoals bij ons), of dat nou binnen of tussen continenten is, zit altijd een periode van ‘dakloosheid’. En deze periode is bij ons op 9 oktober jl. begonnen. Een beetje gek; want je bent Nederlands, maar woont niet in Nederland, verblijft in Singapore maar hebt er geen huis en gaat naar Portugal, waar we wel al een huis hebben (joepie!), maar voorlopig nog geen spullen. Want die zitten weer zes weken op een zeecontainer. En dus leven we in service apartments uit koffers of we logeren in hotels of (in Nederland) bij familie/vrienden. Toch is dit anderzijds ook weer een hele leuke, dynamische en spannende tijd. Maar rustig en stabiel is het niet, dus we verlangen er echt wel naar om weer gesetteld te zijn in een nieuw land, in een nieuw huis en op een nieuwe school. Alleen duurt dat nog even.

De afgelopen weken stonden in het teken van, hoe kan het ook anders: afscheid. Etentjes, lunches, feestjes, afspraken, borrels, noem maar op; het kon niet op. Ondertussen waren we natuurlijk ook druk met het regelen van allerlei zaken en het opruimen van het huis, ter voorbereiding op de verhuizing. Maar dat is niet zo interessant. Roger zat namelijk de afgelopen 3 weken in Portugal, dus het was wel even buffelen. Maar het is bijzonder relaxed en goed verlopen, waarschijnlijk omdat ik langzaam een ervaringsdeskundige aan het worden ben (maar dat wil in niet blijven hoor!). En zeker ook omdat we in de laatste week dat Roger er wel was, erg veel al gedaan hebben.

Goed: de afscheidsfeestjes dus. Het begon op zaterdag 29 september, toen ik om 19.30 uur ’s avonds opgehaald zou worden met een taxi, waarvoor en waarheen wist ik niet. Samen met 9 vrouwen (Ingrid, Mireille, Esther, Charissia, Magalie, Mandy, Wendy, Judith en Dorien) reden we naar The Lantarn, de rooftop bar van het Fullerton Bay Hotel. Een prachtige lounge club bovenop een prachtig hotel, met prachtig uitzicht op het business district, het Fullerton, the Esplanade, Marina Bay Sands… gewoon echt prachtig dus!! Daar hebben we heerlijke hapjes gegeten en kreeg ik van elke vrouw een aandenken aan Singapore… zo leuk! Foto’s, Singapore Sling drankjes, een antieke tekening van een zeilschip met KLM vliegtuig, een mooie ketting, koelkast magneetjes, een Singaporees tennis shirt en nog meer… Na deze bar gingen we naar het dak van Marina Bay Sands, voor een nog mooiere view en een heerlijk uitgebreid dessert bij de Chocolate Bar. Alles met en van chocolade… ik heb er nog puistjes van. Daarna door naar Ku De Ta, waar we heerlijke cocktails hebben gedronken. Wat een gezellige avond en een perfecte afsluiting van de mooie tijd in Singapore.

Op donderdagavond 4 oktober had ik nog een groepje andere vrouwen bij mij thuis uitgenodigd, om de wijn en het bier dat ik nog had staan op te drinken (meenemen mag toch niet). Ik had er nog wat lekkere hapjes bij gemaakt en zo werd de koelkast weer wat leger. Om 20.15 uur stonden Anne-Fleur, Marion, Dorien, Ingrid, Tjitske, Ellen en Wietske in bikini’s en sarongs voor de deur… Dat hadden ze met elkaar afgesproken! Hilarisch! Niet veel later lagen we met wat drank op middenin de nacht in het zwembad, nadat ik nog wat Portugese les van de dames had gekregen (Waar kun je hier de beste pedicure krijgen? Welke shopping mall verkoopt de leukste jurkjes? etc.). Het werd eveneens een hele gezellige en onvergetelijke avond.

Vrijdagmiddag het afscheidsfeestje van Cato: zij mocht golfsurfen op een nepgolf bij The Wave House op Sentosa. Samen met vriedinnetjes Sanne, Jolie en Pippe en hun broertjes en zusjes lieten de kinderen een uur lang hun kunsten zien (met hulp van een hele aardige begeleider). Dat was leuk! Daarna nog gezellig gegeten en vervolgens gingen de meiden mee naar huis voor een sleep-over. Met z’n vieren op één kamer, de lol kon niet op natuurlijk. Veel hebben ze niet geslapen, maar gezellig was het wel. ’s Morgens na het ontbijt hebben we nog een leuke kwis gedaan, de ‘Afscheid van Catootje kwisssssss’, die ik ondanks alle hectiek ook nog in elkaar had gedraaid. Als prijs kregen alle deelnemers een hartvormig kussen met een foto van Cato erop en daarbij de tekst ‘Denk aan mij’. Het was enorm gezellig.

Om een uur of 10 ’s morgens werd de bende opgehaald en om 3 uur ’s middags kwam de nieuwe ploeg: vriendinnen Rosita, Daning en Anna van Julie, ook voor een sleep-over party. Maar eerst gingen we naar een shopping mall waar de dames een Halloween cookie cooking workshop konden volgen van 1,5 uur. Ze hebben hele lekkere koekjes gebakken met hele enge Halloween gezichtjes erop. Daarna gegeten bij Picotin, waar de meiden nog even door gingen knutselen in de art room. Toen naar huis en naar bed, maar dit clubje is weer wat ouder, dus ik geloof dat ze pas om 23.30 uur in slaap vielen… om vervolgens om 1.30 uur weer klaarwakker te zijn, het licht aan te doen en lekker te gaan gieren en kletsen. Dus toen ben ik wel even opgestaan om ze tot stilte te manen. Dat lukte gelukkig wel, maar helaas was het om 6.30 uur ’s morgens weer bal. Afijn, we moesten natuurlijk toch ook nog de ‘Afscheid van Julietje kwissssss’ doen, dus het kwam eigenlijk wel goed uit. Die avond nog even op de club gegeten, maar wel op tijd naar bed. Iedereen was natuurlijk doodmoe! Maar ook dit was ontzettend gezellig.

Toen braken de laatste drie schooldagen en de drie verhuisdagen aan. Maandag inpakken ging erg voorspoedig, op dinsdag stond er al bijna niks meer en dus sliepen we dinsdag al in het serviced apartment Fraser Suites, helemaal prima en luxe. Woensdag werd alles in de container geladen en nam Cato ’s morgens afscheid in de klas en Julie ’s middags. We zullen de HSL erg missen, wat een leuke school is dat!

En nu is het alweer vrijdag en vertrekken we vanmiddag voor vijf heerlijke dagen naar Bali. Daar zijn we ontzettend aan toe! Volgende week komen we nog twee dagen terug in Singapore en vliegen we vrijdagavond naar Nederland. Daar blijven we nog tot 31 oktober, 5 november beginnen de kinderen op hun nieuwe (internationale) school IPS in Cascais. Daar zien ze natuurlijk nog best tegenop, maar ik heb het gevoel dat dat allemaal wel goed komt.

Keep you posted!