Cascais en de Portugezen

Zo, we zijn weer heel veel weken verder, de tijd vliegt! En ik moet bekennen dat, eerlijk gezegd een beetje tegen mijn verwachting in, de integratie en gewenning met/aan onze nieuwe stek bijzonder positief en vloeiend verloopt. En dat terwijl onze inboedel pas afgelopen dinsdag is gearriveerd, in verband met stakingen hier in de haven. Onze meubels waren al na drie weken in Rotterdam en hebben daar vervolgens nog drie weken gelegen, omdat ‘de betrokken partijen’ niet wisten wat ze er nou mee moesten. Eraf halen en over land vervoeren zou de beste optie zijn, dachten wij, maar daar bleken ze niet de juiste papieren voor te hebben.

Helaas waren wij dus genoodzaakt langer dan gepland in ons tijdelijke kleine huisje Vila Bicuda te blijven. Dat is natuurlijk op zich geen ramp, maar met en tussen je eigen spullen voel je je nou eenmaal sneller ergens thuis (is mijn ervaring). Desalniettemin zijn de dagen, weken en nu alweer eerste maand voorbij gevlogen en dat is altijd een goed teken.

Maarrr… het is wel ANDERS hoor. Het is natuurlijk nu ook (bijna) winter hier en het is zeker niet zo koud als in Nederland, maar voor mij is het behoorlijk frisjes! De meiden lijken echter nergens last van de hebben, die lopen nog steeds rustig zonder jas de deur uit. Het is vaak nog best heel mooi weer en zonnig, vorige week zag ik tot mijn verbazing zelfs nog een keer 22 graden op de thermometer staan. Maar als het grauw is en regent dan is het zo rond de 10 – 15 graden. Dus frisjes, zoals gezegd!

Op de IPS, de nieuwe school van de meisjes, gaat het erg goed. Er zitten gelukkig best wat Nederlandse kindjes op, maar Cato speelt ook met een schattig Spaans meisje (Maria) uit haar klas en Julie met een Portugees vriendinnetje (Constanza). Verder maken ze elke dag braaf hun huiswerk en leren ze ook al aardig om hun eigen spullen op te ruimen (bij gebrek aan een ‘live-in maid’)… Gisteren vroeg ik aan Julie of ze een ‘ibu’ mist, maar toen zei ze ‘nee hoor, ik vind dat ik nog niet heel veel hoef op te ruimen’. Lekker dan!

De meiden hockeyen op zaterdagmiddag en op dinsdagmiddag doen ze na school multi-sports. Dat is een soort extra gymles met allerlei sportactiviteiten, waar de halve school aan mee doet. Voorlopig vond ik dat wel genoeg, maar na de Kerstvakantie zullen er wel weer activiteiten bijkomen. Ikzelf tennis op dinsdag- en vrijdagmorgen met een gezellig groepje vrouwen, een Nederlandse, Franse en Amerikaanse. Dat internationale is wel erg leuk.

Verder stikt het hier van de restaurantjes, met name sushi is erg lekker hier, alles wordt vers voor je neus klaargemaakt en het is toch anders dan ik tot nu toe in Azië heb gegeten. Aparte combinaties, zoals zalm met roomkaas en aardbei. Schijnt uit Brazilië te komen, erg lekker hoor!
De kleine Nederlandse gemeenschap hier is erg hecht en trekt behoorlijk naar elkaar toe, zoals je dat wel vaker ziet in expat gemeenschappen. We hebben dus regelmatig borrels, feestjes en etentjes en ik lunch daarbij natuurlijk ook nog wel eens (!), wat de integratie natuurlijk ook makkelijker maakt.

Een van de hoogtepunten van de afgelopen 1,5 maand is natuurlijk de verjaardag van Julie geweest, op zaterdag 24 november werd deze mevrouw alweer 9 jaar. Reden voor een feest en dat lukte gelukkig goed, ondanks een zeer regenachtige dag. We vierden haar verjaardag bij de Decathlon, een hele grote sportwinkel die dus ook sportfeestjes organiseert. De hele klas was uitgenodigd en daarbij nog twee andere Nederlandse meisjes en Cato met een vriendinnetje, dus in het totaal 24 kinderen. Door de regen was het feestje binnen, maar daardoor zeker niet minder leuk. Ze hebben ge-minivolleybald, ge-midgetgolfed en ge-stormbaand, partijtjes tegen elkaar, allemaal even leuk. En daarna een speurtocht door de winkel, met als afsluiting taart eten en kadootjes uitpakken. En verwend dat ze is! Ongelooflijk wat veel en wat een grote kado’s. Van ons kreeg ze op verzoek het Lego Friends huis en nog een bureau straks, voor haar nieuwe kamer.

Tweede hoogtepunt was natuurlijk de komst van de oude grijze man met zijn knechten, op zaterdag 1 december in Lissabon. Ook hier was het heel leuk en goed geregeld, hij kwam op een mooie boot de haven ingevaren en later kregen alle kinderen persoonlijk een kado en een chocolade letter. En daarna bleven we gezellig met een aantal gezinnen nog wat eten in een restaurantje, met een prachtig uitzicht op de Ponte de 25 Abril (de indrukwekkende oude brug over de Taag) en het Jezus-beeld aan de overkant. De volgende dag bracht Sint maar liefst een hele zak met kado’s bij ons huisje, dus de meiden werden nog een keer verwend. Het grootste kado was een tafelvoetbal, verstopt in het ketelhok. ‘Dit was de beste Sinterklaasviering ooit!’ Ach ja, als zij gelukkig zijn, zijn wij het ook hè ;-).

Een andere leuke dag was de schooltrip van Cato’s klas naar Quinta de Regaleira, een landgoed in de buurt van het historische centrum van Sintra, Portugal. Het is geclassificeerd als een World Heritage Site door UNESCO in het culturele landschap van Sintra. Samen met andere paleizen (zoals de Pena, Monserrate en Seteais paleizen) is het een van de belangrijkste toeristische attracties van Sintra. Het bestaat uit een romantische paleis en de kapel, en een luxe park met meren, grotten, putten, bankjes, fonteinen, en een breed scala van prachtige constructies. Het was een erg mooie trip, jammer dat we op het laatst kletsnat geregend werden. Maar dat mocht de pret voor Cato niet drukken, ze vond het prachtig, met haar moeder als begeleider in de bus heen en terug.

En afgelopen vrijdag hadden we nóg een hoogtepunt: namelijk het Kerstoptreden van Year 5 en 6 van de IPS. Julie zit in Year 5 en mocht dus meedoen aan deze spectaculaire musical. Het was echt zeer indrukwekkend, in een prachtig oud theater in het centrum van Cascais. Het stuk ging over twee fictieve Afrikaanse stammen, de Sotongi (Julie) en de Wannakiki. Julie heeft in ieder geval geen podiumvrees en zelfs haar ene zin (Look! Look how wild the river is! It’s a bad omen…) kwam er vloeiend uit. En verder moesten er wel tien liedjes en dansjes uit het hoofd geleerd worden, dus volgens mij is er van schoolwerk niet veel gekomen de afgelopen weken… Maar het was een groot succes.

En vanmiddag was het Kerstoptreden van Cato, Year 1 t/m 4, met Kerstliedjes uit allerlei landen. Cato’s klas was Australië (Christmas Day on the beach boys, Christmas Day in the sun. We are having a barbie, we are having some fun…) Ook dat was een spektakel, in een groot modern theater in Estoril. Knap hoe die kleintjes al durven op te treden op zo’n groot podium!

Inmiddels zitten we eindelijk in ons huis, sinds twee dagen. Dinsdag waren de spullen er dan eíndelijk en door het harde werken van zes Portugeze mannen, stond en hing op woensdag 12.00 uur ’s middags zo’n beetje alles op z’n plek. Niet slecht! Donderdag bleken we wat spullen te missen, nadat 95% van de dozen was opengemaakt, maar die spullen bleken later in een kast te zitten die we hadden weggegeven aan één van de verhuizers. Stress om niks, helaas. Inmiddels is gelukkig alles compleet, zondag zijn we hier gaan slapen en morgen… gaan we alweer naar Nederland! De meisjes en ik althans, Roger volgt zaterdag. Het is echt heel erg druk geweest de afgelopen week, dus ik ben ook wel aan vakantie toe… pffff.

Volgende keer meer over ons nieuwe huis en over de vakantie (inclusief een week wintersport in Oostenrijk met zus en gezin, met oud & nieuw). Zin in!

Feliz Natal e um Feliz Ano Novo!