Surprise, surprise!

Compleet nietsvermoedend stap ik op dinsdagavond 5 april rond middernacht m’n bedje in. Het is al laat en morgen weer vroeg dag, tennisochtend op woensdag. Ik probeer dus maar snel te gaan slapen, maar dan….. KEIHARD gebons op een deur. Roger schrikt op en zegt ‘zou dat bij ons zijn?’. Dus ik roep ‘ga kijken, ga kijken!’ en meneer trekt doodleuk even wat kleren aan (op zich raar). Het keiharde gebons gaat door en Roger roept naar boven ‘de buurvrouw, kom ’s kijken!’. ‘ECHT NIET!’ roep ik, want ik heb een (te) kort nachthemd aan en beelden van afwisselend een tsunami en een in-elkaar-geslagen buurvrouw schieten door m’n hoofd. En dan….. rennen mijn zus en haar zoon van 12 jaar ineens met verjaardagshoedje en toeter de trap op!!!! Hèèèèèèh????? OMG????? WTF????? Eerst ben ik alleen al blij dat er iets LEUKS is en niks ERGS, maar dan dringt het toch tot me door. Petri en Valentijn zijn in Jakarta!!!!! Hoe kan dat???? En Waarom???? En Waarom middenin de nacht????

Nou, dat zit zo. Tijdens de tussenstop in Kuala Lumpur (waarbij alleen de crew wordt gewisseld en het vliegtuig wordt schoongemaakt) wordt een vertraging van 1 uur aangekondigd. Wanneer dat uur voorbij is, wordt een nieuwe vertraging van 2 uur aangekondigd. Toen hadden P en V wel zin gekregen in wat lekkers, dus is P voor de zekerheid gaan vragen of ze om 6 uur weer terug moesten zijn bij de gate. Ja, 6 uur terug, werd bevestigd. Vervolgens lekker naar de Star Bucks, kopje koffie, stroopwafel, 10-voor-half-6 terug naar de gate…. Ja mevrouw, we hebben u 5 keer omgeroepen, maar u kwam niet. Vliegtuig is dicht, gaat niet meer open en zal zo vertrekken. Ja maar ja maar heeft geen zin bij Indonesiërs EN… ook niet bij Maleisiërs. Dus de koffer kon er nog wel uitgehaald worden, maar de handbagage niet en P en V werden omgeboekt op een latere vlucht, business class, dus het zal toch wel niet helemaal hun schuld zijn geweest.

Afijn, 3 uur stapten we ons bedje in en 6 uur d’r weer uit. De hele school moest het weten natuurlijk: mijn zus en Valentijn zijn er!!!!! Joepiedepoepie!!!!! O ja, en arme vriendin Louise heeft nota bene de hele dag standby gestaan met haar chauffeur, want Yatno kon ze niet ophalen, want dan had ik het natuurlijk door. Dus die kreeg alsmaar sms-jes dat het wat later werd, nog wat later, nóg wat later….. arme twee. Vanuit school door naar de tennisbaan, want Petri kan goed tennissen, dus die kan prima meedoen. En dan kon Valentijn lekker een baantje zwemmen op de ISCI. Nu gaat zo’n 30 graden verschil in temperatuur na zo’n 24 uur reizen met 5 uur tijdsverschil en dan tennissen toch NIET zo goed samen… dus na 50 minuten haakte P af met een knalrood en dizzy hoofd. Gauw wat koels drinken en toen ging het gelukkig weer snel goed. Niet zo’n slim idee!!! But what-the-heks (zegt Cato, echt!): spa’s en shoppingmalls genoeg, wij vermaken ons wel hoor!

Donderdag spa, vrijdag shoppingmall (of was het andersom? nou ja) en vrijdagavond lekker uitgebreid uit eten bij Amuz (waar we laatst ook al een keer waren). Heerlijk gegeten! Zaterdagmorgen naar een shoppingmall en ’s middags naar een andere shoppingmall en weer lekker gegeten bij the Social House, altijd goed. En ’s avonds om 22.00 uur had ik een paar tafels bij 365 Eco Bar gereserveerd, een hippe soort van bar/loungeclub. Daar kwam een man of 25 om om 00.00 uur mijn ViErendERTIGste verjaardag te vieren. Jammer genoeg was de dj het nummer ‘Happy Birthday’ vergeten, maar desondanks was het een erg geslaagde en gezellige avond.

Zondag was dus mijn echte verjaardag en op een gegeven moment hoorde ik de kinderen richting mijn kamer rennen. Ik dacht ‘nu gaan ze vast een liedje zingen’, maar nee hoor; ze riepen AAP! AAP! Nou ja zeg. AAP? dacht ik en toen schreeuwde opeens iedereen dat er een aap op het hek bij het zwembad zat. En zie foto’s: het was echt zo. Zomaar ineens een dikke, grappige aap in de tuin. Hij is nog een tijdje gebleven, Cato heeft ‘m nog een banaan gevoerd (best wel gevaarlijk, eigenlijk) en daarna zijn we maar gaan ontbijten. M’n verjaardagskadootjes had ik natuurlijk al, die zaten ook gezellig aan tafel. En in Singapore krijg ik ook nog de nieuwe I-pad 2, want ja als je zo jong wordt moet je wel een leuke gadget krijgen natuurlijk :). Verder kreeg ik nog kado’s van ouders en vrienden en als laatste had mijn zus nóg een grote verrassing: een zelfgemaakt boekwerk van katoenen A-tjes bedrukt met teksten en foto’s van familie & vrienden, in elkaar gebonden met houten latjes met als kaft een grote leren omslag. Super origineel en heel erg gaaf gedaan! Bedankt iedereen die hier aan mee heeft gewerkt en bedankt Petri nogmaals voor alle bloed, zweet en tranen (én centen!) die in dit werk zijn gaan zitten. Ze vertelde dat ze om 18.00 uur naar Schiphol moesten vertrekken en het boekwerk om 17.45 uur af was. Wat een time management! Ik heb er foto’s van gemaakt, maar in het echt is het natuurlijk veeeeeeeeeeeeeel mooier.

Petri en ik zijn een heelijke hot stone foot reflex massage gaan doen bij Rumah Yoga, terwijl Roger alvast met de kids naar de ISCI ging. Daarna ook ISCI en eten bij Raja Rasa (Indonesisch), altijd lekker. En maandag was het tijd voor…. Harry Darsono. Een knotsgekke, hoogbegaafde bekende mode-ontwerper hier in Indonesië, wiens beeld van de werkelijkheid niet helemaal strookt met de werkelijkheid, zo constateerden wij. Met 15 vrouwen en Valentijn brachten we om 09.30 ’s morgens een bezoek aan zijn museum, waar hij zelf (the Host, met hoofdletter H schrijft-ie zelf) de rondleidingen verzorgd. Nou, dát hebben we geweten! Het begon met een ellenlang verhaal over zielige, misbruikte mensen die hij in dienst neemt en een beter leven geeft etc. etc. Vervolgens begon de tour, langs prachtige uitgestalde jurken, voor prinsessen en andere beroemdheden. Alles met de hand gemaakt, soms zelfs van draden die met de hand aan elkaar geknoopt zijn (als het waar is he), hij beweerde dat 1 jasje gemaakt was van 220 miljoen geknoopte draden… zelf geteld. Alles stamt ongeveer uit de tijd dat hij ‘mute’ (stom, as in kannieprate) was, een periode die (als het waar is he) 17 jaar heeft geduurd. Hij creëert weliswaar prachtige japonnen en fleurrijke jasjes en bustiers, maar de verhalen die hij erbij vertelt… Zo vertelde hij eerst dat hij 1 jurk voor Lady Di heeft ontworpen (zwart, zie foto), maar later kwamen er toch nog jurk 2, 3 en 4 voor Lady Di bij. Alleen is dan nergens een foto te bekennen waarop zij met deze jurken staat afgebeeld. Hoe dan ook; het was een zeer interessante en superleuke ochtend, die afgesloten werd met een operazangeres begeleid door Harry Darsono op de piano, want conservatorium heeft-ie ook nog gedaan (hij speelt 13 instrumenten) (als het waar is he). En aan het eind van de tour kwam nóg een verrassing: naast een prachtige ingelijste foto van een man in een becak van Glory Frame kreeg ik een kwartet aangeboden, gemaakt door alle vrouwen die aanwezig waren, met categorieën over het leven in Jakarta. ZO LEUK! Er is een categorie met ons personeel (ibu Titi, Nasiah, Yatno en een guard, stiekem gefotografeerd), eentje met de NIS (juffen van Cato, van Julie etc.), eentje met allerlei voertuigen waar onze hoofden in zijn gefotoshopt… Superduperleuk.

Dinsdag zijn Petri en Valentijn mee geweest naar de Bantar Gebang, knutselen op het schooltje op de grote vuilnisbelt. Het was gelukkig lekker rustig (stuk of 25 kinderen in de klas in plaats van 60, wat ook weleens voorkomt). Lekker geknutseld, foto’s gemaakt en toen nog even lekker lunchen in Koi. En toen was het alweer woensdag en gingen P en V alweer terug naar huis…. Maar niet voordat we nog 1 laatste shoppingmall hadden bezocht :).

Was wás het leuk en wat héb ik een zin om naar Nederland te komen! We zijn al aan het aftellen, negen weken nog en dan vliegen we weer. Tot snel dus, time flies when you’re having fun!