Singapore: second impressions

Zo, we zijn weer een paar weken verder! Soms heb je van die weken waarover eigenlijk niet eens zo veel te melden valt, maar goed… ik zal het proberen. (Vandaar ook de uiterst creatieve titel van dit stukje, weinig inspiratie, haha). De weken vliegen voorbij en het leven hier is wat dat betreft hetzelfde als in Jakarta, maar op bepaalde vlakken ook totaal anders. Het is hier bijvoorbeeld op een bepaalde manier veel warmer, waardoor je soms met de airco aan nog vreselijk aan het zweten bent in huis. Vochtige warmte, fellere zon, alle straten en gebouwen stralen hitte uit. En dat valt niet altijd mee.

Maar goed: dat weerhoudt me er gelukkig niet van elke week op maandag te beginnen met een ‘social tennis’ op de Hollandse club. Dat houdt in dat zo’n twintig vrouwen van verschillende nationaliteiten (maar wel overwegend Nederlandse) bij elkaar komen om met elkaar te tennissen. Je speelt dan ‘potjes’ van 8 games in een dubbel en je speelt dus telkens weer met anderen. Heel leuk en heel gezellig en een lekker sportieve start van elke week. En daarnaast heb ik sinds vorige week ook op woensdagavond tennisles, samen met Linda, die ik op de social heb leren kennen. Ook heel gezellig en vooral nuttig! Het gaat langzaamaan steeds beter…

En op dinsdagmiddag ben ik ook altijd ‘op de club’ (zo zeg je dat), want dan heeft Cato daar zwemles. Op woensdagmiddag hockeyen ze, haast niet te doen in die hitte, maar tot nu toe vinden ze het nog leuk ook, geloof ik. Verder heb ik een HOI-cursus gedaan, dat waren twee ochtenden waarbij ‘nieuwelingen’ in Singapore allerlei tips en nuttige adressen enzo konden uitwisselen. Heel handig en… heel gezellig (is er nog een ander woord voor gezellig?). En verder zijn er hier zoveel mensen om te leren kennen, dat ik me een bult koffiedrink/lunch/diner/shop… Echt wel heel g…. nee, ik zeg het niet meer hoor.

Verder ben ik dit jaar groepsmoeder van Julie’s klas, groep 5b, samen met Mandy, de moeder van Diaz. Dus daarvoor moeten we natuurlijk ook geregeld koffiedrinken en lunchen, want je moet natuurlijk wel een en ander met elkaar bespreken! En vorige week hadden we een gezellige borrel voor de ouders van groep 3C, Cato’s klas. En we hebben ook al de eerste ouderavonden gehad (per klas en van de Engelse les), zodat we een beetje een idee krijgen wat ze allemaal doen op de HSL (Hollandse SchooL). Ze gaan natuurlijk met de bus, zodat je wat minder vaak op school komt (ik haal of breng ze nog wel eens hoor, maar toch niet dagelijks), dus de informatie was wel interessant en handig.

Op zaterdag 10 oktober was er een lampionnenoptocht georganiseerd in het park aan het eind van de straat hier. Dat park is echt een uitkomst, bijna dagelijks fietsen of steppen de meiden erheen om daar even te spelen en rond te fietsen. Laatst moesten we wel even uitkijken, want toen kwamen er opeens drie (redelijk grote) apen uit de aangrenzende jungle gelopen… ja, dat heb je ook hier. Bovendien mogen ze niet te ver van de speeltuin af het groen inlopen, want er zitten veel slangen hier, ook zwarte cobra’s. En daar moet je toch niet aan denken! Maar goed; die optocht was erg leuk, veel zelfgemaakte lampionnen, maar daar hadden wij geen tijd voor. Dus wij hadden ze gewoon uit de supermarkt, met gekleurde lampjes, best leuk hoor :).

De week erna ben ik naar een voorlichtingsavond van Kaplan University geweest, die gevestigd zijn op Orchard Road. Zij bieden masterprogramma’s aan van 18 maanden, waarna je de MSC titel achter je naam mag schrijven (mag geloof ik ook al met drs., maar dit is er dan één van een andere richting, zeg maar). En ze hebben een heel interessant HRM programma, met daarin onder andere modules over Organisational Behaviour and Work, Managing Workplace Learning (HRD) en Work and Employment in the Global Economy. Het lijkt me wel wat dat te gaan doen, de voorlichter vertrouwde mij toe dat het programma eigenlijk slechts 16 maanden duurt (4x4), maar dat ze 18 maanden moeten vermelden omdat dat het minimum is om de titel te mogen geven. Afijn, heel interessant!

Er is alleen 1 maarrr… en dat is dat ik een certificaat van ‘vaardigheid van de Engelse taal’ moet kunnen overhandigen, als ik mijn studie niet in het Engels heb gedaan. En dat heb ik niet gedaan, natuurlijk. Wel waren alle boeken in het Engels, maar dat is kennelijk niet genoeg. Dus moet ik de TOEFL of IELTS test doen, maar daar zitten wat haken en ogen aan. De inschrijftermijn sluit namelijk eind oktober (voor mij dus 15 oktober omdat we dan naar Nederland gaan) en de TOEFL test kan je hier in Singapore alleen in december doen. Dus dat schiet niet op. Dit IELTS test kun je wel eerder doen, maar het kost iets van 400 SGD en uiteraard heb je altijd de kans dat je zakt (heb al wat oefenvragen op internet bekeken… en sommige (bijvoorbeeld wat betreft grammatica) zijn best lastig!) en dan kun je je dus alsnog niet inschrijven! Dilemma, dilemma.

Dus ik nog bakkeleien daar bij die Kaplan University en toen bleek dat als ik een verklaring kon afgeven van de Radboud Universiteit (waar ik gestudeerd heb) dat best een groot deel van de opleiding in het Engels was, ik zo’n test toch niet meer hoef te doen. Dus op zoek naar een studieadviseur, inmiddels via e-mail gevonden, aanvraag gedaan, begrip en bevestiging gekregen en daar wacht ik nu op. Ondertussen heb ik naar Kaplan m’n hele hebben-en-houwen opgestuurd (Masterdiploma, cv, 3 certificaten Business English van Ernst & Young…), kijken wat ze er van vonden. Tot nu toe nog geen uitsluitsel, dus het blijft nog even spannend. Keep you posted!

En verder: kwam de Formule 1 naar Singapore! LEEEUUUUK (gaaaaap…. Haha). Maar ja: je MOET er toch naartoe hè, vonden Roger en ik. Dus wij kaartjes gekocht voor afgelopen zaterdag. En toen zag ik dat Shakira en Shaggy kwamen optreden en toen had ik er ineens toch heel veel zin in :)!! Maar eerst gingen we op vrijdagavond uit eten met Jan en Judith (grappig hè Judith van B!), een leuk stel dat we hier hebben leren kennen. En die wisten weer een leuk restaurant op Boat Quay, ‘Our Village’, dat een dakterras heeft waar je mooi uitkijkt over Singapore; de flyer, Marina Bay Sands etc. Om 22.00 uur begon de eerste F1 kwalificatierace en ondanks dat je er daar nog een goed eindje vandaan zit, konden we elkaar bijna niet verstaan. Wat een herrie! Maar het was een erg g… eh geslaagde avond.

Zaterdag hadden we Novartis family day en dat had ook nog wel wat voeten in de aarde, want zowel Julie als Cato hadden een feestje van kinderen uit de klas. Cato van Sanne (wiens moeder Ingrid inmiddels een goeie vriendin van mij is) en Julie van Diaz en Hugo. Dus dat was even slikken, want daar konden ze niet naartoe. En met Novartis gingen we….: garnalenvissen. Yeah… joepie… dus. MAAR het was echt hartstikke leuk! Het was een beetje buiten het centrum van Singapore, in Bottle Tree Park, waar een kleine vijver was met daarin allemaal grote garnalen. Iedereen kreeg een hengel en wat aas en als je iets aan je hengel voelde, moest je snel inhalen, zodat de haak in de bek slaat (lekker verhaal hè!) en je dus een garnaal vangt. En omdat die vijver goed vol zat, hoefde je helemaal niet lang te wachten. En dat maakt het natuurlijk heel leuk voor de kinderen ook. Toen we de eerste keer beet hadden lieten ze allebei hun hengel vallen en sprongen ze gillend achteruit, maar naarmate meer garnalen werden gevangen (in het totaal wel een stuk of 10) werden ze steeds dapperder. Vooral Cato, die uiteindelijk zelfs zo’n grote joekel in haar blote handjes heeft gehouden (zie foto). Trots! Julie niet hoor, die moet er niks van hebben.

Er was naast de garnalenvijver ook nog een vijver met water op enkelhoogte, waarin allerlei kleine visjes zwemmen. Op een gegeven moment kregen de meiden allebei een plastic containertje en een schepnetje en mochten ze zelf visjes gaan scheppen en in hun containertje stoppen. Nou, dat was natuurlijk ook een succes. Gelukkig kon ik ze overtuigen de heleboel weer terug te mikken op het eind, ik had echt geen zin in vissen thuis. Van de week is al een hamster ontsnapt en zijn we de hele dag druk geweest ‘m terug te vinden (’s avonds bleek hij in Siti’s kamer te zitten!), dat is wel genoeg hoor. We sloten de Novartis family day af met een heerlijke lunch met daarbij… de gebarbecuede garnalen. Het was echt leuk hoor!

En ’s avonds gingen we dus door naar de Formule 1. Hele officiële tickets zijn het (zie foto) en na binnenkomst van het gigantische terrein haastten we ons naar de eerste hulp, waar ze oordopjes verkochten. Want die hadden wij immer goed voorbereide sukkels natuurlijk weer niet meegenomen. En die waren wel nodig, kan ik je vertellen! Om te beginnen bij Shakira, die een superdepuper show gaf. En later bij de start van de tweede kwalificatierace (de echte wedstrijd was zondag, maar kaarten van 1300 SGD hebben we toch maar aan ons voorbij laten gaan…), toen moest je ze echt wel indoen. We hebben zo’n 20 minuten gekeken naar die supersnelle wagens (je hoort ze wel, maar je ziet ze bijna niet!), stonden mooi in een bocht (dan gebeurt er tenminste nog wat en moeten ze een beetje remmen) en toen zijn we weer teruggesjokt naar het podium. Want daar begon Shaggy, die heerlijke Jamaicaan met z’n aanstekelijke muziek (Mr Boombastic, say me fantastic). Ook heel leuk!

En nu is het alweer donderdag en gaan we over twee weken alweer naar Nederland. Heel raar, kan het me nog niet voorstellen! Julie heeft morgen nog een verjaardagsfeestje en zaterdag weer één en morgen komt vriendinnetje Pippi van Cato spelen. Zondag is er op de club een Leiden ontzet en hoewel ik niet veel met Leiden heb (ja jij wel Jacqueline, dat weet ik wel!) trekken de haring en rookworst (ja, zo doen we dat hier ja! Haha) me toch wel! Daarna volgt nog Halloween en een hockeytoernooi.. maar daarover later meer.

Tot snel in Nederland!