Daily life

Daily life

Op de valreep voor ons reisje naar Perth vanavond, nog even wat kiekjes van het gewone dagelijkse leven in Jakarta. We hebben twee nieuwe aanwinsten: een piano voor mezelf en voor Julie (die op 5 oktober haar eerste pianoles heeft) en een scooter voor Roger en Yusuf, z’n chauffeur. Dat zit zo: Yusuf gaat in december trouwen (hij is 35, dus hoog tijd voor een Indonesiër) en heeft dus al het geld nodig dat hij kan gebruiken. Hij werkt dus zoveel als hij kan (overwerk, het liefst. Handig voor ons, is hij in de weekenden ook steeds beschikbaar) en hij heeft ook z’n brommer/motor verkocht voor het geld. Maar nu moet hij steeds met het openbaar vervoer van ons huis naar huis (bus of ojek, brommertaxi) en dat duurt hartstikke lang en is heel omslachtig. Dus nu heeft Roger een Vespa gekocht, vond-ie wel gaaf om te hebben en Yusuf mag erop rijden. Die Vespa is 30 jaar oud, superstroef met sturen en schakelen, dus Roger ging erop proberen te rijden en de guards/tuinmannen/chauffeurs lagen op de grond van het lachen. Sloeg de hele tijd af enzo…. En als we ‘m ooit mee willen nemen naar Nederland moet hij z’n motorrijbewijs halen (want is 125 cc ofzo), dus tja… Maar ja, je kan het maar beter hebben, nietwaar?!

Verder zijn de kinderen druk met school, Julie is in groep 3 met volle inzet bezig om te leren lezen en schrijven en dat lukt haar natuurlijk heel goed. En Cato leeft zich in groep 1 lekker uit met alle knutselwerkzaamheden die en in zo’n kleuterklas te doen zijn. En zij is gek op knutselen, tekenen, kralen rijgen, kleien, verven… het kan niet op. De school is leuk ingericht met (te)veel(?) activiteiten: de kinderen hebben 2 x per week gym, 1 x zwemles, muziekles, handvaardigheid, bibliotheek, 3x in de week een half uur Engelse les en dan nog IPC (International Primary Curriculum). Dat zijn blokken leeronderwerpen die een bepaalde periode in de klassen worden behandeld. De afgelopen weken was het onderwerp ‘beroepen’ en zo kwam het dat Roger in de klas van Julie een spreekbeurt heeft gehouden over het werk dat hij doet. En zenuwachtig dat hij was! Haha, nee hoor grapje. Maar hij vond het wel lastig, 18 kinderen (combinatieklas 3/4) met een concentratievermogen van 5 minuten… Om de kids ook een beetje te laten ontspannen heb ik ze onlangs naar een salon meegenomen voor een ‘creambath’, een behandeling waarbij je haar lekker wordt gewassen met cream en ondertussen je hoofd, nek en schouders worden gemasseerd. Heerlijk vonden ze het, ze vielen natuurlijk in slaap. En dat was maar goed ook, want toen kwam die aardbeving. Ben me rot geschrokken! Wat een raar gevoel, iedereen omschrijft het alsof je dronken en draaierig bent. En dat water wat zo uit het zwembad splasht… Bleeeh!

Na school hebben de kinderen ook nog bezigheden, Julie start 5 oktober dus met pianoles. Verder is zij bezig met zwemdiploma A en tennisles en Cato zit op certificate swimming (voorloper van A) en tennisles. Ik heb er wat fotootjes van geplaatst. Roger is gisteren voor het eerst gaan voetballen (op het veld, bij ruim 35 graden!!!) in een team van allerlei verschillende nationaliteiten. Een amateurteam, maar supergezellig, dus dat vond hij wel wat. En dan ik… tja, ik snap het ook niet, maar de dagen/weken/maanden vliegen voorbij. Ondertussen ben ik lid geworden van de Indonesian Heritage Society, een organisatie die activiteiten organiseert om de culturele achtergrond van Indonesië beter te leren kennen. Ze organiseren uitjes, lezingen, discussiegroepen etc. erg leuk, lijkt me. En na de vakantie ga ik op tennisles en af en toe sport ik bij een kleine sportschool. En dit najaar wil ik verder bezig gaan met de MBTI, er komen nog wat vervolgcursussen aan.

But first things first: vanavond op vakantie naar Perth (dat rijmt). Heeeeel veel zin in, want ik ga ook vriendinnetje Wendy opzoeken en haar negen-maanden-oude zoontje Jake voor het eerst inlevende lijve zien!! En als Roger komt gaan we nog een week met de camper (geen cramper, dit keer), even 2007 herbeleven (dat rijmt 3x). En als we terugkomen op 25 september, dan komen mijn vader en Liesbeth hier en daar verheugen wij ons natuurlijk ook heel erg op! En als zij Indonesië weer verlaten op 24 oktober, dan komt Judith van Berkel hier aan. Ja, wij komen de tijd voorlopig wel door hoor, hier!

Sampai sesudah liburan (tot na de vakantie)!