Toeristische attractie

Inmiddels zit Judith alweer in het vliegtuig huiswaarts en zijn de afgelopen twee weken, as always, omgevlogen. Maar toch lijkt de periode die we samen hebben doorgebracht best heel lang te zijn geweest, wat waarschijnlijk te wijten is aan het volle programma dat we hebben weten af te werken. Het waren twee fantastische weken, hè Juut?!

Na aankomst zijn we gewoon rustig met een standaardprogramma begonnen; massage en pedicure bij vaste spa Jamu en even lekker shoppen in een mooie mall. Ze heeft nota bene hier in Jakarta twee truien gekocht; het moet toch niet gekker worden. Die malls zijn namelijk gewoon ingesteld op welgestelde expats, er hangt een volwaardige wintercollectie. En dat bij een temperatuur van 35 graden!

Op woensdag zijn we met de Heritage Society naar Kampoeng Djamoe Organik geweest, een prachtige ‘kruidentuin’ in een buitenwijk van Jakarta. Op een aantal hectare grond is een volledige boom- en plant plantage aangelegd, met als doel kruiden-vruchtendrank en kruidenthee te maken. De organische materialen worden ook verwerkt in cosmetische producten van de Martha Tilaar Group.

Op donderdag moest ik werken in de bieb op school en is Judith met een aantal andere Nederlanders die in Jakarta op bezoek waren de tour gaan doen door de Chinese wijk Glodok. En toen werd al duidelijk dat dit soort tripjes een tweezijdig doel dient: Glodok was de toeristische attractie voor Judith en Judith voor de bewoners van Glodok. Een lange ‘bule’ (buitenlander) trekt veel bekijks, zo zouden we later nog duidelijker merken. ’s Avonds werd er een mosselavond georganiseerd in het Shangri La Hotel, waarvoor echte Zeeuwse mosselen waren ingevlogen (heeeeerlijk!). De opbrengst van de avond ging naar een Indonesisch ziekenhuis waar kankerpatiëntjes worden behandeld.

Op vrijdag zijn Judith en ik vertrokken voor een driedaagse trip naar Bogor, Bandung en Yokyakarta. Mijn vader en Liesbeth hadden een wat uitgebreidere versie gedaan een paar weken eerder, dus met dezelfde gidsen was het snel geregeld. Op vrijdag dus eerst naar Bogor, een korte blik op de botanische tuinen en toen door naar de Puncak (bergachtig buitengebied van Jakarta), waar we een stop hebben gemaakt bij het meertje dat ook in het boek Oeroeg wordt beschreven: Telaga Warna. Een klein meertje wat op zich niet zoveel voorstelt, maar wel leuk om te zien. Zeker omdat we op een gegeven moment apen in de bomen spotten, die werden gelokt door een man met een bakje nootjes. Binnen no-time hadden we een hele apenkolonie om ons heen verzameld, ik schat wel een stuk of 50. Oude omaatjes waren erbij en hele kleine baby-aapjes, die vastgeklemd met een tepel in hun mond door moeders werden meegesjouwd om nootjes te scoren. Superleuk om te zien!

Eind van de middag kwamen we aan in Bandung, nog net op tijd op de angklungshow te zien. Een angklung is een xylofoonachtig instrument, maar dan gemaakt van bamboestokjes die hangen en waar klanken uitkomen als je er aan schudt. Afijn; zie foto’s. Judith heeft op het einde nog meegedanst zelfs, wat een feest! Verder hebben we in/van Bandung niet veel meer gedaan/gezien, ’s avonds nog wat eten en vroeg naar bed.

De volgende morgen moesten wij namelijk al om 07.00 uur met de trein naar Yokyakarta. Een prachtige treinreis waar Judith iets meer van gezien heeft dan ik, vrees ik; ik heb zo’n beetje vijf van de zeven uur geslapen. Maar die paar keer dat ik naar buiten heb gekeken, was het werkelijk prachtig!! ’s Middags na aankomst zijn we gelijk met gids Eko naar de Prambanan Tempel gegaan. Deze schitterende hindoeïstische tempel (uit de 8e – 10e eeuw!) staat op de Unesco werelderfgoed lijst en wordt nog gerestaureerd, als gevolg van de zware aardbeving in 2006. Een zeer indrukwekkend bouwwerk, dat wij achteraf eigenlijk nog mooier vonden van de Borobudur.

De dag erna gingen wij namelijk om 06.30 uur al naar de Borobudur, om nog een beetje zonsopgang en koelte mee te pikken. Deze boeddhistische tempel is ook flink beschadigd bij de aardbeving en wordt ook nog gerestaureerd. Oorspronkelijk bestond de tempel uit meer dan 2 miljoen stenen, maar met de renovatie is de binnenkant vervangen door beton met staal, om toekomstige nieuwe schade uit te sluiten. De symmetrie van het bouwwerk is eveneens prachtig en vanzelfsprekend hebben wij de voet van een buddha in een van de stupa’s aangeraakt, zodat we ook een wens konden doen.

Maar wat misschien nog wel het leukste was van deze trip is dat niet de Borobudur de grootste toeristische attractie is, maar Judith! Overal waar we liepen werden we gevolgd door hele klassen schoolkinderen, die één voor één met Judith op de foto wilden. ‘Saya mau photo dengan bule!’ (ik wil op de foto met die blanke!) hoorden we overal. Echt grappig. Af en toe mocht ik er ook bij op. ‘Tapi saya seperti orang Indonesia?’ (ik lijk toch op een Indonesiër?) zei ik dan. TIDAK! (niet!) riepen ze dan terug. ‘Oh, mungkin mata saya beda?’ (zijn m’n ogen misschien anders?) YA!!

Na de Borobudur zijn we nog naar de Merapi vulkaan geweest, waar we een stuk gewandeld hebben over de lava resten van de laatste uitbarsting in 2004. De Merapi is nog steeds actief. Een zeer aangrijpend tafereel waren de oude vrouwtjes die met kilo’s gras (voor de koeien) en hout de berg op en af lopen. Het schijnt dat de mannen zelf in de wei staan om de koeien te verzorgen, ‘best een moeilijke taak’ volgens Eko. Jaja, zo ken ik er nog wel één!! Eko had trouwens duidelijk genoten van het bezoek van Herman en Liesbeth een paar weken eerder, want hij vertelde ons op alle plekken precies welke grappen m’n vader daar had gemaakt en moest daar alsnog hartelijk om lachen… Toch nog gelukt hè pap, iemand die je grappen wel leuk vindt :)

Hierna was het tijd voor een bezoek aan het paleis van de sultan, de Kraton. De huidige sultan is Hamengku Buwono X en hij heeft vijf dochters. De volgende sultan wordt dus een zoon van zijn broer. De vorige sultan, Hamengku Buwono IX (volgt u het nog?) heeft het lyceum in Haarlem gedaan en voorts gestudeerd in Leiden. Hij werd later vice-president van Suharto. We besloten de dag met een bezoek aan het water kasteel, gebouwd op natuurlijke waterbronnen waar paleisbewoners van konden genieten.

Op maandagmorgen vlogen we, moe maar voldaan, weer terug naar Jakarta, waar we de middag met de meisjes hebben doorgebracht. Dinsdag heb ik Judith meegenomen naar Bantar Gebang, knutselen met de vuilnisbelt kindjes. Een zeer dankbare bezigheid, die wel gepaard gaat met veel gezweet. Het is daar nogal benauwd en warm in de klasjes, dus het zweet gutst je om de oren!

Woensdag was er met de Heritage Society nog een Indonesische kookworkshop waar we ’s morgens aan hebben deelgenomen, met als prijs een heerlijke lunch met Opor Ayam, Urap en Tempe Goreng. Smullen! Donderdag een rust-ochtend voor Judith, vrijdag nog even shoppen en zaterdag heerlijk uit eten geweest bij Japans restaurant annex loungeclub Blowfish. Als je goed zoekt in Jakarta, kom je soms waanzinnige plekjes tegen. New York en Parijs zijn er niks bij!

Zondag hebben we nog even lekker in de zon gezeten bij de ISCI en om 16.30 uur vertrok Judith richting vliegveld. Moe maar voldaan, zeker weten!! Het was supergezellig dat je er was en we gaan volgend jaar de rest van het programma wel doen, okee? Geniet van het koele Nederland, wij zouden ook graag een kijkje willen nemen! Gelukkig nog maar een week of vijf… tot snel!