Feest, feest en nog eens feest

We hebben het druk gehad de afgelopen weken. Het was één en al feest! Julie is natuurlijk 6 jaar geworden, maar omdat haar verjaardag in een vakantieweek viel, hebben we het op woensdagmiddag 18 november al gevierd. Samen met haar klasgenootje Lisette die de week ervoor 7 werd, zijn we met alle meisjes van groep 3 en 4 (combinatieklas) eerst thuis taart gaan eten en kadootjes uitpakken. Vervolgens zijn we naar een soort Indonesisch cultureel centrum gegaan, waar ze eerste Balinese dansles hadden en daarna gamalanles. Een gamalan is een ensemble van verschillende instrumenten die nog het meest lijken op gongs en xylofoons. Het was me dus een lawaai van jewelste! Om 16.30 uur kwamen de moeders hun kinderen ophalen en konden ze gelijk kijken naar een optreden Balinees dansen. Als je kijkt op www.youtube.com en je toetst dan ‘Julie en Cato in Jakarta’ in, kun je filmpjes hiervan zien. En ook nog van twee optredens van hun klas in het muzieklokaal, die toevallig ook die week plaatsvonden.

De dag na het feestje heb ik wat leuks gedaan, vond ik zelf. Met de vrouwen waarmee ik ook naar Singapore was, zijn we naar een ‘fish spa’ geweest. Dat is een salon waar je met je voeten in een soort aquarium gaat zitten (je hebt ook fullbody fish spa (!) ergens anders). Daar zitten allemaal visjes in (honderdduizenden), Garra Rufa, die je benen en voeten ‘kussen’ (behappen, zeg maar). En dat werkt weer als een soort scrub. We hebben gegild!!! En gelachen! Het is echt heel raar om je voeten/benen in dat water te steken en dan van alle kanten duizenden visjes op je af te zien schieten die aan je voeten/benen gaan ‘knagen’. Wat een raar gevoel! Het voelde een beetje zoals een massagewaterstroom, je benen trillen alle kanten op. Zie foto’s. Hilarisch was het, zeker voor herhaling vatbaar. Ik zie het al helemaal voor me met Petri (m’n zus) volgend jaar…

Op zaterdag was het ook groot feest in Jakarta, want een week na de aankomst in Nederland, kwam Sinterklaas hier ook aan! Voor de Nederlandse kindjes! Wat een happening. Heel grappig om dat mee te maken bij 35 graden, de Zwarte Pieten moesten met enige regelmaat worden ‘bijgewerkt’. Het liep in straaltjes van hun wangen. Zowel Julie als Cato zijn nou niet echt gelijk haantje de voorste bij dit soort spannende evenementen, dus bij Roger liep ook het zweet over z’n rug van het dragen van Cato. En Julie week niet van mijn zijde. Groot was dan ook onze verbazing toen ze op een gegeven moment toch nog meedeed met het zingen van een liedje voor de grote baas. Zie foto’s, het was een leuke dag.

Tja en toen was er dus een week vakantie en dan is Bali natuurlijk wel héél dichtbij. Dus daar zijn we even lekker vijf dagen uitgewaaid, we zaten in een heerlijk hotel aan het strand in Sanur, met nog zes (!) andere Nederlandse gezinnen. We hadden allemaal een nanny mee, dus konden we ’s avonds lekker zonder kinderen uit eten of nog even borrelen. Is de normaalste zaak van de wereld hoor, hier! :) Julie’s tweede (onder)tand is trouwens op Bali er uitgegaan en Sinterklaas en Zwarte Piet zijn nota bene daar bij het hotel ook nog langsgekomen om schoenkadootjes langs te brengen. Julie heeft Zwarte Piet ’s avonds op het strand een keer zelfs nog echt gezien! Ze weet precies wat-ie aan had, volgens haar was het coole Piet (en niet Zielepiet, waar ze het ontzettend mee te doen hebben).

En nu zijn we begonnen aan de laatste drie weken voor de Kerstvakantie en die vliegen zoals gewoonlijk ook voorbij. Wat hebben we een zin om weer naar Nederland te gaan! Vanmiddag moet Julie proefafzwemmen voor diploma A, met kleren en al. Spannend spannend. Als ze opmag voor haar diploma dan is dat op zaterdag 12 december. Dan komt ze dus met twee diploma’s naar Nederland, want de schooldiploma’s hebben we ook al gekregen. Ze doen het prima hier, die meiden! Julie leest en schrijft als een trein en Cato kan al heel veel woorden in het Engels. De hele dag zegt ze ‘ik weet wat vlinder in het Engels is’, zeg ik ‘wat dan’, zegt ze ‘makkie, Butterflyer!’. Enzovoort. Op vakantie had ze uitgevonden wat tas was in het Engels en toen ging iedereen aan haar vragen wie dan de grootste ‘bag’ had.... dat was ik gelukkig niet. Dus als ze met Kerst per ongeluk zegt ‘wat heb jij een grote bag!’ dan moet je dat niet te persoonlijk opvatten.

Dat was het weer, tot heel snel ziens!