Perth en pa

Op zondag 13 september vlogen de meiden en ik naar Perth. Helaas waren alle vluchttijden van Jetstar gewijzigd, waardoor we om 01.15 uur ’s nachts pas aankwamen. Dus voor de eerste nacht een hotel geboekt en dat ging allemaal prima met de taxi. Zelfs de meisjes waren lief, ondanks hun slaperigheid. Maandagmorgen Wendy gebeld, die ons met haar zoontje Jake van 7,5 maand bij het hotel kwam ophalen en toen lekker naar haar huis. Daar zijn we tot donderdag gebleven, want toen kwam Roger weer op dezelfde tijd aan, dus weer hetzelfde hotel geboekt voor een nachtje.

Het was wel even wennen in Perth, want het was er KOUD. Met name in Wendy’s nieuwe huis (ze woonde er nog geen week! Maar wel al helemaal ingericht, t/m de logeerkamer, speciaal voor ons. Lief he!) Wij sliepen dus in de logeerkamer, maar dat is een dichtgebouwde veranda met zonder verwarming… Dus pyjama’s aan, vestje erover, dekbed, extra slaapzak, straalkacheltje ernaast en ja hoor: prima te doen! Jake is echt het een superschattig en mooi jongetje, met felblauwe ogen.

De eerste drie dagen hebben we gezellig in en om Perth doorgebracht. Het ‘Aquarium of Western Australia’ ofwel AQWA is altijd een succes. De cappuccinostrip in Fremantle, Kings Park met z’n mooie speeltuinen en verder nog wat Wendy & Jake-activiteiten; babyzwemmen en baby-liedjes-op-schoot-zingen-in-de-bibliotheek. De dagen vlogen voorbij en het was erg gezellig!

De dag nadat Roger was aangekomen hebben we de camper opgehaald en zijn nog even langs het huis van Wendy en Dan gereden. Dan was namelijk die dag thuisgekomen, hij werkt in een mijn en is daardoor twee weken van huis en één week thuis. En we wilden hem toch nog wel even zien. Hij heeft een hoop plannen voor het nieuwe huis; nieuwe badkamer, keuken uitbouwen, nieuwe schuur in de tuin en later zelfs een hele verdieping erop zetten. En dat allemaal zelf doen!?

Voordat we camper, bezoekje en boodschappen hadden geregeld, was het alweer eind van de middag en besloten we de eerste nacht op een camping in Noord-Perth te blijven en de volgende dag door te rijden. En dan begint de ellende eh... de lol: bedden ombouwen, bedden opmaken in quasimodo-houding, er achter komen dat het safety-net van het bovenbed aan één kant stuk is en daar dus niemand kan slapen… afijn, na een uur of twee lig je d’r wel in.

Op zaterdag zijn we naar de Pinnacles gereden, ong 300 km ten Noorden van Perth een heel bijzonder landschap. Een soort woestijn met kalkstenen pilaren, ontstaan door schelpenachtige zandduinen die samengeklonterd zijn door regenwater en vervolgens allerlei vormen hebben gekregen door erosie. Anyways; we waren er bij sunset en dat gaf prachtige plaatjes. Daar ontmoeten wij ook vrienden uit Jakarta, Berndt en Mireille met hun zoontjes Yannick en Ayden, die de zuidkust gingen bekijken, maar wel even de Pinnacles wilden zien. Dus dat was een gezellige avond met twee campers naast elkaar.

Vervolgens zijn wij langs de kust naar richting Noord gereden, waar we langs allerlei kleine plaatsjes kwamen. Er is niet zoveel te zien als richting Zuid, maar wel mooi die ‘outback-achtige’ landschappen met kilometers niets, niets en nog eens niets. Vlak voor het prachtige Kalbarri National Park zijn we even naar Port Gregory gereden, waar een roze meer te bewonderen is, die haar speciale kleur dankt aan de kweek van bepaalde algen. En toen kwamen we aan in Kalbarri, waar we uit onze ooghoeken iets uit het water zagen springen. Zou het? Een walvis? Gelijk op een uitkijkpunt gestopt (SCHITTERENDE omgeving zeg) en na lang turen en gluren ja hoor! Een walvis heel duidelijk gezien, waarschijnlijk nog één erbij en een school dolfijnen. Goede score!

Het Kalbarri National Park is een prachtig natuurpark met onder andere een ‘Natural Window’. Dat wilden we wel even zien natuurlijk; maar het werd niet echt aangeraden om daar met een six berth campervan 25 km. het park in te rijden. Dus even bellen om een auto te huren; alles ‘uitverkocht’. Tja… dan dus toch met de camper, want we zijn niet voor niks gekomen. Nou, dat was een hele onderneming. Nog geen 20 km. per uur konden we (dus je kan wel nagaan hoe lang we erover deden) en alles trilde, schokte, beefde en schudde. En toen we aankwamen kon de deur niet meer open… schroefje losgetrild… Gelukkig snel weer opgelost. Maar het was wel de moeite waard, zie de prachtige foto’s.

Verder hebben we in Kalbarri nog een vogelpark bezocht (vond Julie niet zo fijn, beetje bang voor langsvliegende vogels), pelikanen gevoerd (durft ze dan ineens weer wel, best groot, die beesten!) en natuurlijk de bekende speeltuinen bezocht. Het was werkelijk prachtig weer in Kalbarri, stralend blauwe lucht, geen wolkje te bekennen en in het park wel 30 graden. Maar we konden de zonnebrand niet vinden, dus de kids moesten lange mouwen aanhouden en een petje op.

We hadden geen zin in een lange dagtrip terug naar Perth, dus besloten we op dinsdagavond in een ruk terug te rijden. Best een gevaarlijke onderneming, gezien het aantal dode kangoeroes dat je langs de weg ziet liggen. Gelukkig is het goedgegaan en konden we rond 00.00 uur de camping in Perth weer oprijden. Woensdag nog een dag sightseeing in Perth gedaan; wat een heerlijke stad is het toch. Lekker gewinkeld in het centrum, van het uitzicht genoten in het reuzenrad en uit eten bij St. Vincent street, waar het om een of andere reden behoorlijk te doen is op een woensdagavond. Uitgaansavond!

Donderdag de camper teruggebracht en weer naar Wendy en Jake, voor de gezelligheid natuurlijk, maar ook omdat onze terugvlucht pas om 02.00 uur ’s nachts (echt wel voor de laatste keer met Jetstar gevlogen!) zou gaan. Maar daardoor hadden we nog wel tijd om het maritiem museum in Fremantle te bezoeken, met delen van de echte Batavia die daar voor de kust is gezonken en het nieuwe maritieme museum met een echte onderzeeboot, die jammer genoeg al dicht was voor bezichtiging.

Bye bye Wendy, Jake and Dan, bedankt voor alles, het was supergezellig en we wachten op jullie komst volgend jaar hier in Jakarta!

En op vrijdag 25 september kwamen wij dus om 06.00 uur ’s morgens aan in Jakarta, terwijl mijn vader en Liesbeth om 18.00 uur ’s avonds in Jakarta zijn aangekomen. Maar daarover de volgende keer meer.