Zo, hehe...

… eindelijk weer een berichtje op deze site, werd dat even tijd! (dat rijmt)

Tja, time flies when you’re having fun of als je druk bent. En beiden waren van toepassing op de afgelopen weken. We hebben een heerlijke, gezellige, stressvolle, lollige, drukke, melige, avontuurlijke, fantastisch mooie vakantie gehad. En dan waren Jacqueline, Marcus, Evie, Nout en Luut er ook nog eens bij! Grapje, zeer zeker dankzij deze familie hebben wij super leuke weken gehad.

Zij begonnen hun vakantie op donderdag 16 juli in Jakarta, maar dat stond al in het vorige bericht. En op woensdag 22 juli begon ook onze vakantie, met een vlucht naar Medan, waar we in een heel leuk hotel/restaurant hebben gezeten van een NL man (Groninger) met Indo vrouw en twee vloeiend NL sprekende Indo/NL kids. Jammer genoeg was het zwembad nog in de maak, maar wat wij gezien hebben wel het mooiste hotel van Medan. En 's avonds konden we lekker buiten zitten op de veranda, ideaal met al die kids.

Medan is als stad niet zo bijzonder, maar toch leuk om gezien te hebben. Beschrijving LP: choked with traffic, pollution and poverty. Most people only stay one night and grab transport out the next day. Nou, wij niet hoor. Het was er wel nog warmer, vochtiger en benauwder dan Jakarta, niet te geloven. Verder alles een beetje vergane glorie, maar de grote moskee, het paleis van de sultan en een groot plein (Esplanada) met koloniale (lees: oude) gebouwen hebben we wel gezien. En de straat waar Jacqueline’s vader de eerste drie jaar van zijn leven heeft gewoond en de fabriek waar haar opa werkte. Daarnaast uiteraard ook even gezwommen in een zwembad van een ander hotel en naar een shoppingmall met kinderkermis en dan zijn de dagen zo voorbij.

Zaterdag met een 10-persoonbus 4,5 uur gereden richting het Tobameer, waar we met een boot moesten oversteken om naar het eilandje Tuktuk (zit vast aan het eiland Samosir) te komen. Helaas was het flink gaan waaien en toen kwamen er toch nog behoorlijke golven op het meer, de boot klapte op het water en ging gevaarlijk heen en weer. Best even eng, de bijbehorende 'bootmannen' liepen een beetje ongerust heen en weer en achter mij zat een meisje te huilen, naast mij zei een vrouw dat ze dit nog nooit had meegemaakt (en die woonde er al jaren)... dus toen hebben wij voor de zekerheid maar even alle vlindertjes opgeblazen en omgedaan bij de kinders. Maar alles goed en wel.

De accommodatie op Tuktuk is ook prima, een ruime woonkamer, drie slaapkamers en drie badkamers. Verder niet veel te zien op het eiland en het is lastig om het Tobameer te zien, want overal staan huisjes die het uitzicht op het meer eigenlijk belemmeren. Maar we hebben flink gewandeld hier, gelukkig is de temp een stuk beter, dus best te doen. Het Tobameer is een indrukwekkende 1707 km2 (!!!) groot. Helaas moesten we na twee nachten alweer aan de terugtocht beginnen naar Medan, want in één ruk van het Tobameer naar Bali is niet te doen op één dag. Je kunt namelijk niet rechtstreeks van Medan naar Bali vliegen, dan moet je eerst over Jakarta.

Na onze terugvlucht van Medan naar Jakarta, troffen wij op het vliegveld aldaar weer een heerlijk staaltje Indonesische efficiency (in-efficiency, dus). Wij hadden namelijk een bericht gekregen dat onze vlucht van Jakarta naar Denpasar (Bali) twee uur later zou vertrekken. We zouden om 15.00 uur aankomen op Jakarta en (oorspronkelijk) om 19.50 doorvliegen. Geen tijd om naar huis te gaan dus, maar wel om even wat te gaan eten, dus de chauffeurs waren besteld. Maar nu zou de vlucht pas om 21.50 gaan en zouden we dus pas om een uur of 1 ’s nachts op Bali aankomen. Helaas.

Maar op het vliegveld aangekomen, was daar een behulpvaardige grondsteward van Air Asia die wel even zou proberen ons op een eerdere vlucht te krijgen, namelijk die van 20.30 uur. How convenient. Jammer genoeg kon hij ons almaar niet inchecken, waardoor we uiteindelijk tot 18.00 uur (!) hebben moeten wachten (met vijf jengelende kids, you get the picture) tot het eindelijk geregeld was. Dus toen snel met de chauffeurs naar de dichtstbijzijnde shopping mall gereden om snel een hapje te eten en om 19.00 uur weer terug naar het vliegveld om die vlucht van 20.30 uur te halen. En dan kom je gehaast weer terug op het vliegveld…. En dan kijk je snel op de borden welke gate je moet hebben…. En dan zie je de tekst: FLIGHT 20.30 uur DELAYED untill 22.30 uur….!!!

Dus dan wacht je gewoon nog een keer drie uur met vijf jengelende kids…. Ach ja, zoals we in 2007 ook al een keer hebben gezegd: reizen met kleine kinderen is prima te doen hoor. Met een bord voor je kop en stalen zenuwen…

Goed; om 2 uur ’s nachts kwamen we dus aan op Bali (het is daar een uur later dan in Jakarta), nog een uurtje met de bus naar het hotel in Ubud, dus om 3 uur zaten we toch mooi op de veranda. Ondertussen waren wij de slaap al voorbij, dus wij zaten nog even de heerlijke reisdag door te nemen met z’n vieren, hilariteit alom, totdat er opeens een deur ergens openging ‘CAN YOU PLEASE SHUT UP A LITTLE? WE’RE TRYING TO SLEEP DOWN HERE!!’ Oops, oh ja, d’r zitten natuurlijk ook nog andere mensen in het hotel…

Ubud was een hartstikke leuke plaats en vanuit het hotel kon je via een prachtige route dwars door de rijstvelden met aan weerzijden een fantastisch uitzicht naar het centrum lopen. Daar hebben we een mooie tempel bezichtigd en het paleis van de Royal Family of Ubud, lekker geluncht en winkeltjes gekeken. De volgende dag zijn we naar het olifantenpark geweest, dat was ook een groot succes. De meiden (Julie, Evie en Cato) hebben nog een ritje gemaakt op de rug van een olifant, we hebben olifanten gevoerd en geaaid en er waren ook nog twee babyolifantjes van dichtbij te bewonderen. Erg leuk!

Direct na het olifantenpark zijn we doorgereden naar Tanah Lot, onze laatste bestemming. Hier bleven we lekker negen nachten, dus de koffers konden eindelijk even uitgepakt blijven. We zaten op het resort van Le Meridien, maar dan in een private villa op het terrein. Drie hele grote slaapkamers, een woonkamer, een grote veranda en een klein zwembad, met uitzicht op zee. Het is hier prachtig. En met vijf minuten lopen ben je bij het grote zwembad van het hotel, met superglijbanen en heerlijke ligstoelen en een kids club, dus wij genieten ons suf. Jammer genoeg is Marcus wel even drie dagen goed ziek geweest, in het begin grapten wij nog over de Mexican Flu en malaria, maar toen de dokter erbij moest komen hielden we daar maar snel mee op. Waarschijnlijk was het een fikse buikgriep, waar iedereen ook wel een beetje last van heeft gehad, maar niet met de hoge koorts die hij had.

In die negen dagen zijn we met een busje naar Sanur en Kuta geweest, hier in Tanah Lot is namelijk geen strand. Dat was ook erg geslaagd, om even uit te waaien aan het strand en een beetje over de boulevard te wandelen. En een avond uit eten bij Ku De Ta (Seminyak, LP:
Restaurant? Bar? Way of life?). Op zaterdag 8 augustus vlogen we weer terug naar Jakarta, waar op maandag alweer de school van de kinderen begon. (Nou ja…. Alweer…. Wat mij betreft hoog tijd, na negen weken vakantie!!). En op woensdag vertrok de familie Van Duin-Verhulst richting Nederland.

Jacqueline & Marcus: het was geweldig!!! (zie foto’s) (en dan vergeten we gewoon de diarree van Nout in de Kidsclub en dat jij net deed alsof ik jouw ibu was in de supermarkt….)