ME JANE

We hebben het overleefd; Roger is weer heelhuids terug en ook deze week is weer voorbij gevlogen. Naast de dagelijkse beslommeringen op school, ben ik afgelopen maandagavond ook nog met een paar vrouwen naar een lezing geweest van Marion Bloem. Zij heeft net een nieuwe film uitgebracht (filmhuis film) Ver van familie, over de migratie van Indo’s naar Nederland. En de strijd tussen het aanpassen aan het nieuwe land en de nieuwe cultuur (Nederland) en het gelijktijdig niet kunnen loslaten van de eigen Indo-cultuur. De film draaide hier in het Erasmushuis, maar net in het weekend dat wij naar Bandung gingen, dus ik kon er niet naartoe, jammer genoeg. Het Erasmushuis ligt naast de NL ambassade hier in Jakarta en heeft een culturele functie. Naast lezingen, worden er ook films gedraaid, toneelstukken opgevoerd, tentoonstellingen, exposities en muziekvoorstellingen gehouden. En de lezing van Marion Bloem was een persoonlijke toelichting op haar behoefte om de film te maken en daarmee meer inzicht te geven in de achtergrond van de Indo’s in Nederland. Heel interessant en herkenbaar, met name voor de tweede generatie migranten, zoals zijzelf en mijn ouders.

Woensdag was het één april en Julie heeft het inmiddels goed begrepen. De grappen vlogen je om de oren. Zelfs papa werd in Canada via de skype te pakken genomen en op school was het ook de hele dag feest, heb ik begrepen. Toen Julie uit school kwam ging het vervolgens natuurlijk vrolijk verder. ‘Één april, kikker in je bil!’ zei ze tegen me en vervolgens direct er achteraan: ‘maar dat kan niet, zegt juffrouw Lèneke, maar wel witte wormpjes…’. Weten we dat ook weer….

En op vrijdag ben ik met een heleboel moeders van school (stuk of 25?) gaan hiken. Een initiatief van twee vrouwen, als alternatief voor een verjaardagsfeestje. En het was echt super! We moesten ongeveer 1,5 uur rijden, het laatste half uur bergop over kleine weggetjes. Na een paar minuten lopen kwamen we bij een tent, het beginpunt van de trekking. Daar kregen we een ontbijtpakketje en koffie en thee. En daarna moesten we gelijk een zwemvest (!) aan en je kon geen rugzak(je) meenemen. Spannend! Wat bleek: we zijn de volgende 2,5 uur bergopwaarts op, langs en door een rivier (met snelstromend water) gelopen / geklauterd / geklommen. Over rotsen, stenen, door het water wadend…. Heel erg leuk en heel erg prachtig. Onderweg even gestopt bij twee watervallen, om van de prachtige omgeving te genieten. Na de terugweg (over een gewoon bospad, gelukkig) stond ons een heerlijke lunch in de tent te wachten. Uiteindelijk waren twee bloedzuigers, een teek, een stekelige boom, wat krassen en blauwe plekken de enige kleine schades die wat vrouwen hadden opgelopen. En verder was het echt fantastisch! Ongelooflijk en leuk om dat zo even op een vrijdag te doen.

En voordat we naar huis gingen kregen wij, 25 stoere Belanda’s, het volgende in onze handen gedrukt (vond het zelf zo hilarisch, dat ik het even overtyp):

THE EXPAT WIFE’S PRAYER

Heavenly Father, look down on us your humble obedient expat wives who are doomed to travel this earth following our loved ones through their working lives to lands unknown. We beseech you. O Lord, to see that our plane is not hijacked, our luggage is not lost or pillaged and our overweight baggage goes unnoticed. Give us this day divine guidance in our selection of houses and maids. We pray that the telephone works, the roofs do not leaks, the power cuts are few, and the rats and cockroaches are fewer.

Lord, please lead us to good inexpensive restaurants where wine is included in the meal but not dysentery, have mercy on us Lord if it be the latter, make us fleet of foot, to make the loo in time, and strong of knee in case we have to squat. Also give us the wisdom to tip correctly in currencies we do not understand.

Make the natives love us, O Lord, for what we are and not for what we can contribute to their worldly possessions. Grant us the strength to smile at our maids, even though our most treasured dress resembles a rag or they have taken Clorox to clean our well-admired Persian rug. Give us the divine patience when we explain for the hundredth time the way we want things done and Lord if we lose patience and thump them, have mercy on us for our flesh is weak.

Dear God, protect us from ‘Bargains’ we do not want or cannot afford. Lead us not into temptation for we know not what to do.

Almighty Father, keep our husbands from looking at foreign women and comparing them to us. Save them from making fools of themselves in nightclubs. Above all, please do not forgive them their trespasses for they know exactly what they do.

And when our expat years are over Lord, grant us the favor of finding someone who will look at our photographs and listen to our stories, so our lives as expat wives will not have been in vain.

Amen.