Bangkok en Jakarta

Daags na Bali gingen we met Charissia en haar kinderen Ruben (zit in de andere groep 5), Pippi (heet eigenlijk Philippa en zit bij Cato die eigenlijk Catelijn heet in de klas) en Lina (heet eigenlijk ook Catelijn, 4 jaar, duidelijk?) naar Universal Studio’s. Daar hadden de meiden al een jaar om gezeurd en eindelijk was het zover. De drempel om eerder te gaan: de lengte van de meisjes. Je kunt dan wel 7 en bijna 9 jaar zijn, maar als je gewoon klein bent heb je in een pretpark een enorm nadeel. Zeker als je een durfal bent en dat zijn ze allebei. Vorig jaar waren we nog een dagje in Drievliet (bij Den-Haag) en ook daar waren zij voor sommige (kinderachtige) attracties te klein om erin te mogen. En als je dan een vermogen moet uitgeven in Universal Studio’s… maar het ging beter dan verwacht. Slechts twee keer tranen: Cato die niet in de Mummie Ride (achtbaan in het donker) mocht en Julie die niet in de rode grote achtbaan mocht. Ter vergelijk: Pippi (uit Cato’s klas) mag wel in beide attracties.

Ondanks dat het eigenlijk een heel apart pretpark is (het is gebaseerd op de ‘filmhits’ van Universal Studio’s, waaronder Jurassic Park, Waterworld, maar ook Madagascar) was het erg leuk. Hele spectaculaire achtbanen, waar Charissia gelukkig erg goed tegen kan, dus die ging achter mekaar met de grotere kinderen en ik zat lekker met kleine Catelijntje in een treintje ;-).

Op vrijdag ging ik een weekend naar Bangkok (alleen, zonder kinderen!), naar vriendin Elburg. Ik ken haar nog uit Jakarta, waar we beiden vrijwilligerswerk deden en nu woont zij ook met haar vriend Paul in Singapore. Elburg heeft criminologie gestudeerd en doet voor een half jaar een onderzoek bij een NGO in Bangkok op het gebied van ‘child protection’ (kinderprostitutie en –handel). Dus daar zit zij op een klein studentenkamertje met wat Ikea-meubels, een mooie gelegenheid voor mij om deze grote stad nog eens te bezoeken (was er al eens in 2001, want daar begon onze huwelijksreis). En het was GEZELLIG!!! Vrijdag werkelijk HEERLIJK gegeten bij restaurant Soul Food, waar je kleine porties van Thaise gerechten kunt bestellen zodat je verschillende delicatesses tegelijk kunt eten… wat is die Thaise keuken toch fantastisch. Tom Yam, Green Thai Curry, Pad Thai… het is echt wel een van ’s werelds beste keukens, als je het mij vraagt. En het is niet eens heel moeilijk om te maken ontdekten wij zaterdagmorgen (hoewel…), want Elburg had geregeld dat wij een Thaise kookcursus gingen doen. Dat was LEUK!

Eerst naar de markt om alle ingrediënten te halen met een duidelijke uitleg erbij (wist je al dat een chili zijn scherpte verliest naarmate hij groter is/wordt? Dus een grote chili is veel minder scherp dan een kleine! Vandaar dat die cabe rawit zo verdomd heet is…). Toen naar het ‘kookhuis’, een supercosy Thais gebouwtje met kleine kamers waar verschillende gerechten gemaakt konden worden (en opgegeten in het gezellige eetzaaltje). We hebben onszelf verbaasd met de produktie van een overheerlijke Tom Yam soep, Pad Thai, Laab-Gai (chicken salad) en Green Curry (die er een beetje uitzag als dia… nou ja, laat maar). Maar de rest was echt superduber goed gelukt en smaakte heerlijk! Vrijdagavond zijn we trouwens nog naar de rooftop bar Sirocco op de 63ste verdieping van de State Tower geweest. Deze bar is ook wel bekend van de film The Hangover II (had ze beiden nog niet gezien, maar inmiddels wel, wat een funny movies!). Wat een prachtige bar, fantastisch uitzicht en overheerlijke cocktails!!

Zaterdagmiddag brachten we een bezoek aan de indrukwekkende Vimanmek Mansion, world’s largest ‘golden teak’ building. In 1868 gebouwd door koning Chulalongkorn (die koning werd op zijn 15e!!) als zomerpaleis en in zijn geheel (!) verplaatst in 1901. Hij schijnt zonder het gebruik van een spijker uit hoogkwaliteits teakhout gemaakt. Er was een tentoonstelling binnen van de meest bizarre, over-de-top gouden kunstwerken. Daarna nog even gekeken bij Wat Benjamabophit, een prachtige tempel. ’s Middags begon het te regenen en zijn we neergestreken aan de rivier, vol met vissen en een mooi uitzicht. En ’s avonds nog wat gegeten om de hoek bij Elburg, restaurant Salt, wederom mooi en lekker.

Zondagochtend naar de Chatuchak Market, een van de grootste vlooienmarkten ter wereld, waar elk weekend zo’n 400.000 (!!!) bezoekers naartoe trekken. Van alles is er te krijgen, van souvenirs tot kleding, eten tot levende dieren (helaas). Heel erg leuk om te zien en nog weer heeeeeeeerlijk geluncht daar, ik zou werkelijk tonnetje rond worden als ik daar zou wonen. Na de markt spulletjes thuis opgehaald en met de taxi naar het vliegveld, het was een fantastisch weekend. Thai zijn superleuke, toegankelijke mensen waar je echt lol mee kunt maken (behalve natuurlijk als ze vragen of ik de moeder van Elburg ben… WTF???), maar ze zijn brutaal genoeg om het te doen en dat maakt het alleen al hilarisch. Bangkok is denk ik nog wel een leukere stad dan Jakarta (en zéker dan het saaie moderne kille Singapore, sorry voor de mensen die ik beledig), even levendig en rommelig, maar wel moderner en gezelliger, lijkt het. Het was een super heerlijk weekend! En als het even kan, ga ik in september nog een keertje… ;-).

Zondagavond heel laat pas thuisgekomen en maandagmorgen vroeg opnieuw naar het vliegveld, voor vier dagen Jakarta. Dat is dus iets wat ik echt nooit meer ga doen, ik heb er al een notitie van gemaakt. Wat een stress! Niet onbelangrijk natuurlijk is het feit daarbij dat CATOOTJE OP DEZE MAANDAG 7 JAAR WERD! Hieperdepiep hoera!!! Het idee om een paar dagen naar Jakarta te gaan was ontstaan op Bali en daar hadden we ook afgesproken om een klein taartje te eten in Jakarta met wat vrienden ter ere van Cato, want hier in Singapore was inmiddels ook bijna iedereen al op vakantie. Superstress in de ochtend, want Catootje moest natuurlijk wel voordat we weggingen haar kadootjes kunnen uitpakken. Dus 6 uur op, tassen inpakken, versieren, zingen, kusjes geven, ontbijten en taxi bellen. En taxi bellen. En taxi bellen (of app-en is het eigenlijk). Het regende niet, maar toch geen taxi te krijgen. *%!! Singapore!! Het vliegtuig ging al om 10.20 uur en om 8 uur nog geen taxi (het is 30 minuten naar het vliegveld, behalve als het druk is, zoals vaak in de maandagochtend spits). Dus in de auto gesprongen, dan maar de auto laten staan op de parkeerplaats (was achteraf best goedkoop, maar dat wist ik toen nog niet). 8.45 uur al op het vliegveld, pfff, gelukkig! Gauw rennen naar de incheckbalie en…. twee uur vertraging.

*%!! Air Asia!! Hadden jullie niet even kunnen bellen of mailen ofzo? Ik moet toch al mijn contactgegevens doorgeven? Nou dan! Eh ja.. we horen het echt net! Heel raar. Jaja! Daar zaten we dan, met z’n drietjes op het vliegveld, bij te komen van de ochtendstress. Vertrek verschoven naar 12.20 uur. Sms’je gestuurd naar de vrienden in Jakarta en wachten. Uit verveling al om 11.30 uur bij de boarding gate gaan staan, om 11.50 uur konden we namelijk boarden. Dat stond ook op het grote televisiescherm wat ernaast hing. Om 11.50 uur wil ik de deur doorlopen, staat daar allemaal Air Asia personeel me schaapachtig aan te kijken… eh… no mississ, plane delayed! Ja, weet ik, daarom wacht ik al twee uur. Eh… no mississ, plane delayed again, check the information. Dus ik kijk opnieuw op die tv, 2 minuten later, staat er opeens een nieuwe vertraging van twee uur! *%!! Air Asia!! Kunnen jullie dat niet even ZEGGEN ofzo, ik sta voor je neus!! Nee, we weten het echt net hoor! Echt net pas! Gek, blijkbaar hebben die vliegtuigen geen radiocontact om door te geven dat er dus helemaal geen vliegtuig onderweg is. Nieuwe vertrektijd 14.20 uur (en daarvoor ga je dus gestrest van huis om 8 uur). En vrienden uit Jakarta moesten om 15.00 uur weg naar het vliegveld voor hun eigen vakantie, dus daar ging het feestje van Cato. Opnieuw sms’jes gestuurd, geluk bij een ongeluk is het een uur eerder in Jakarta. Lang verhaal kort (nou ja…): om 14.30 uur Jakarta-tijd waren we in Van Wely Kemang, dankzij een bizar rustige rit van het vliegveld daar. Lieve vriendin Carin kwam toch nog snel met man en kinders dat half uurtje, met kaarsjes voor op de taart en kadootjes. We bleven logeren bij vrienden Mulan en Yo met zoons Jason en Thomas, die er ook bij waren en zo werd het toch nog een kort, klein maar heel gezellig feestje voor Cato. Gelukkig!

Die avond bij een van onze favoriete restaurants Loewy’s gegeten, waar Roger na zijn werk ook naartoe kwam (die zat drie dagen in Jakarta, vandaar dat wij ook zijn gegaan). En daarna naar het nieuwe huis van Mulan en Yo. Zeg maar nieuwe Mansion, want zij hebben een voormalig schoolgebouw gekocht om in te wonen, nou Southfork van Dallas is er niks bij, haha! En dan vergeet ik er nog foto’s van te maken ook. Leuk om weer terug te zijn in Jakarta, veel mensen waren op vakantie natuurlijk (en nog meer zijn er al verhuisd), maar toch super om onze ouwe favoriete stekjes weer terug te zien en zeker onze vrienden. Erg gezellig. Geluncht bij Koi met Mira terwijl de meiden met haar kinderen thuis aan het spelen waren, naar de film Brave en Kidzania geweest (was wel druk, maar het blijft leuk). En nog een avond naar een fantastisch flamenco optreden van de Spaanse ambassade geweest, samen met de vader van Mulan, meneer Kwik Kian Gie (bij Chinesen staat de achternaam vooraan). Hij is een vooraanstaand econoom in Indonesië, twee keer minister geweest en eigenaar van een grote, succesvolle business management school. Een hele interessante man dus, maar met name heel vriendelijk, toegankelijk en natuurlijk gewoon de vader van Mulan en opa van Jason en Thomas. Desalniettemin moet hij op zo’n avond wel tig keer op de foto, handtekeningen uitdelen en visitekaartjes aannemen, dus wel grappig om te zien. Gerard Joling is er niks bij, haha! Ook vertelde hij onder het eten dat hij, voordat hij in nl ging studeren (Economie in Rotterdam) nog geen woord Nederlands sprak en dus de eerste negen maanden nodig had om die taal goed onder de knie te krijgen. 9 maanden? En dan Economie studeren in het Nederlands? Eh… knap!

Donderdag zat het er alweer op en vlogen we terug naar Singapore. We begonnen ons langzaam mentaal voor te bereiden op de komst van de familie Van Duin (Jacqueline (41), Marcus (43), Evie (8 ), Nout (6) en Luut (4). Ken je de film Schatjes nog? ;-).

Maar daarover volgende keer weer meer, hopelijk wat sneller deze keer want we hebben er alweer een heerlijke vakantie naar Maleisisch Borneo (Sarawak en Sabah, ofwel Kuching, Kota Kinabalu en Sandakan/Sepilok) opzitten. De familie gaat morgen alweer (nou ja, na vier weken) naar huis! En hoe leuk het allemaal geweest is…. dat komt dus binnenkort.