Breaking News

Voor diegenen die het nog niet weten: wij gaan naar Singapore verhuizen! Er zijn al best veel mensen in Nederland die dit al wisten, maar nu weten de meeste mensen hier in Jakarta het ook (onder andere het personeel) en mag het eindelijk algemeen bekend worden. Eind vorig jaar heeft Roger vrij onverwacht gesprekken gehad over een functie op een nieuw Aziatisch regio-kantoor van Novartis, dat gehuisvest gaat worden in Singapore. Onder deze regio komen zeven landen te vallen: Indonesië, Singapore, Pakistan, Bangladesh, Philipijnen, Taiwan en Thailand. En Roger wordt de commerciële man van deze vestiging (Head of Commercial Operations Asia Cluster), waarbij hij met een zogenaamde ‘dotted line’ verantwoordelijk zal zijn voor alle marketing en sales afdelingen van deze landen. In plaats van een functie in de hierarchische lijn van een operationeel kantoor, is dit dus meer een strategische, beleidsmatige functie. Een leuke uitdaging met veel nieuwe facetten. En na twee letterlijke tropenjaren in Jakarta, kan ik oprecht zeggen dat we allebei veel zin hebben in dit nieuwe avontuur.

Voor mijzelf (De Gelukkige Huisvrouw) zit er natuurlijk niet veel anders op dan gewoon mijn man te volgen, maar in eerste instantie moesten we er allebei wel even over nadenken. We verhuizen deze zomer en hebben dan 2,5 jaar in Jakarta gewoond. Op zich zijn we hier altijd heel erg ‘senang’ geweest, maar er zijn natuurlijk zowel voor- als nadelen aan het wonen in deze Big Durian. Het verkeer, de onfrisse lucht, het gebrek aan culturele uitstapjes, aan lekkere levensmiddelen, niet buiten kunnen wandelen/fietsen/sporten etc. zijn zaken die je af en toe behoorlijk tegen kunnen gaan staan. Dus wat dat betreft verheugen wij ons ontzettend op de korte afstanden in Singapore, de frisse lucht, de (kinder)theatervoorstellingen, de Hollandse winkel, het buiten wandelen/fietsen/skaten en zie ik bovendien voor mezelf meer mogelijkheden op het gebied van werk en/of studie. En in Singapore is ook nog eens een Hollandse School (www.hollandseschool.org), dus dat is voor de meiden helemaal geweldig.

Maar we gaan Jakarta echt wel missen, dat staat als een paal boven water. Het echte Aziatische straatleven, met z’n warungs, kaki lima’s (zie foto’s), bajaj’s, het gehang van de mensen op straat, de vriendelijkheid van de Indonesiërs, de luxe van het grote huis (ben benieuwd waar we terecht gaan komen?), de chauffeurs en de ibu’s, het lekkere eten en last but zeker not least de verbondenheid van de Nederlandse gemeenschap in Jakarta. Zelden heb ik een grote groep mensen (voornamelijk de vrouwen) op zo’n harmonieuze wijze zeer intens met elkaar zien optrekken. Dat is toch echt wel bijzonder. Maar goed; nog geen enkele reden tot melancholie, want A) we zitten hier nog tot en met juli en B) we blijven in de regio (1,5 uur vliegen), dus we kunnen nog heel vaak terugkomen.

Het komende half jaar gaan we echter nog wel goed genieten van Jakarta/Indonesië natuurlijk en dat doen we om te beginnen door komend lange weekend een paar dagen naar Yogjakarta en Semarang te gaan. Het is donderdag Chinees Nieuwjaar en derhalve is de school donderdag en vrijdag dicht. Maar daarover later meer: eerst nog een verslag van ons lange weekend in Kuala Lumpur. Dat was echt supersupersuperleuk!!! Met vriendinnen Louise en Celesta kwamen we op donderdag laat aan en zijn vanaf het vliegveld gelijk naar ons hotel gegaan. We wilden ons in het vliegtuig nog verstoppen in de bagagebakken, om zo als verstekelingen met de rest mee door te vliegen naar Nederland... We vlogen namelijk met de KLM-vlucht die vanuit KL doorgaat naar Amsterdam. Maar dat zat er natuurlijk niet in.

Kuala Lumpur is echt een hele gave, uitgestrekte, groene, heuvelachtige, moderne maar toch ook Aziatische stad. Op vrijdag hebben we gelijk onze vriendin Mireille opgezocht, die sinds een jaar in KL woont (en daarvoor dus in Jakarta). Gezellig bijgekletst, haar jongens bewonderd, heerlijk geluncht, nog even geshopt en ‘s avonds ook weer heerlijk gegeten. Die avond vloog Mireille met haar oudste zoon Yannick naar Melbourne, om een paar dagen van de Australian Open te genieten. Toe maar! Eenmaal naar het vliegveld kwam haar man Berndt nog even in het restaurant langs. Op zaterdag waren wij ‘al’ om 11.00 uur bij de Twin Towers, maar toen waren de kaartjes voor die dag alweer ‘habis’ (op dus). Dus zijn we gaan lopen naar de KL Tower, de televisietoren met bovenin een ronddraaiend restaurant. Daar hebben we letterlijk geHIGH-tead met een prachtig uitzicht over de stad. Het grappige aan dat restaurant is dus dat de Twin Towers vanzelf langs komen draaien. De avond zijn wij naar Chinatown getogen om lekker door de smalle winkeltjes van Petaling Street te struinen, op zoek naar voetbal outfits voor de jongens van Louise en Celesta. Daarna op straat gegeten, bij een prima Chinees. Zondag nog even geshopt bij Pavilion tegenover ons hotel; wat zijn er toch fantastische shoppingmalls in KL! En toen weer naar het vliegveld.

Bij het inchecken kreeg Louise een andere instapkaart, maar verder letten we niet echt op. Vervolgens was ik aan de beurt en riep de mevrouw van de incheckbalie naar achteren ‘another change of seat!’. Dus wij: Wat? Nee toch? Want we wilden wel graag met z’n drieën naast elkaar zitten. Toen keek de mevrouw ons aan en zei hooghartig: I’m upgrading you to business class. Wij: ooooohhhh.... Hilariteit alom natuurlijk; we vlogen nota bene op een voucher! We hebben de champagne goed laten smaken, heerlijk met de voetjes omhoog even Nederlandse tv gekeken en toen zetten we alweer snel voet op Indonesische bodem.

De afgelopen weken waren gewoon weken van school, naschoolse activiteiten, knutselen op de Bantar Gebang (vuilnisbelt schooltje), bijpraten bij het KDM (straatkinderen opvang), Boer zoekt Vrouw kijken (elke week op donderdag om 08.00 uur ‘s morgens, maar TE leuk!!!), koffie-ochtenden, lunches, nieuwe MBTI workshops plannen, tennis, ISCI... afijn, de gewone dingen. En afgelopen weekend ook nog naar het politiemuseum geweest, dat vonden de kids vooral leuk. Morgen dus naar Semarang en zondag terug vanaf Yogjakarta, daarover de volgende keer een verslag. En dan ook van het optreden van Julie’s klas (Assembly noemen ze dat) voor de hele school, dat is namelijk maandag en mevrouw is nu al rete-zenuwachtig.

Sampai jumpa lagi!