Algarve, Kaapverdië en Petri!

Zoals gezegd gingen wij op zaterdagochtend 2 februari voor een nachtje naar de Algarve (Vilamoura), omdat Julie mocht uitkomen bij een Cross Country loop van verschillende internationale scholen uit Portugal. Met haar kleine beentjes was het haar gelukt om precies als middelste te eindigen van alle meisjes uit Year 5: namelijk nummer 5 van de 9. En de eerste vier mochten uitkomen in de Algarve, dus daar zat ze net niet bij, helaas. Maar toen bleek vriendinnetje Kiki niet te kunnen en kon ze dus toch meedoen. Samen met nog wel zo’n acht andere stellen boekten we een lekker hotel voor één nachtje in het mooie zuiden van Portugal. Het was heerlijk weer, het was erg gezellig en de IPS heeft het erg goed gedaan. De meisjes haalden zelfs uiteindelijk gezamenlijk toch nog een gedeelde derde prijs; ze moeten alleen nog even op de medailles wachten…

Die avond gezellig uit eten gegaan in een heerlijk Portugese kip restaurant en de volgende dag lekker op het strand vertoefd en ’s avonds in een heel hip Thais tentje gegeten… Het was super relaxed en erg leuk om met dit grote gezelschap even in de Algarve te zijn. Het voelde echt als een weekendje weg!

Jammer genoeg werd Julie op die zaterdagavond in de Algarve al niet zo lekker, wij dachten in eerste instantie dat het aan de inspanningen zou liggen. Maar nee, ze bleek toch echt wel behoorlijk griep te hebben, zondag al boven de 38 graden koorts en maandag, dinsdag en woensdag zelfs richting de 40 graden… Heel vervelend, want ze had net twee weken daarvoor een blaasontsteking gehad en daarvoor al 8 dagen een zware antibioticakuur genomen. Dus heb ik haar maar lekker thuis verwend en laten uitrusten, maar ze werd steeds maar niet echt beter en op donderdagavond vertrokken we al naar Sal, een Kaapverdisch Eiland!

Veel stress die dag, zorgen om Julie natuurlijk (want wat voor dokter/ziekenhuis heb je op zo’n eiland van 30 bij 12 km?), maar ook waren er nog steeds problemen met de verwarming in het huis. Want hoe vaker de verschillende kapotte verwarmingen werden gerepareerd (het waren er eerst drie, in de kinderkamers en bijbehorende halletje), hoe meer er stuk gingen (op die laatste donderdag waren er zeven stuk, alles boven en bijna alles in het slaapgedeelte beneden). Lekker koud dus en dat met een ziek kind, een vakantie voor de deur en beginnende schimmel op schoenen en kleren… We hadden het wel een beetje gehad, zaten te twijfelen of we wel moesten gaan met die zieke Julie, maar het was een hele week lekker naar de zon, daar zou ze natuurlijk ook goed van kunnen opknappen.

Jammer genoeg vlogen we ook nog ’s avonds heel laat, dus Julie heeft de reis als een zielig vogeltje dik ingepakt en erg slaperig doorstaan. Eindelijk aangekomen voelt het wel gelijk als vakantie; bijna als Azië, maar nog wel een paar graden kouder. En onze eerste kennismaking met Afrika, dat is wel erg leuk. Je ziet natuurlijk niet zo heel veel in het donker vanuit het transfer busje (heeft ook met de huidskleur van de mensen te maken denk ik, haha), dus we doken maar gauw ons bedje in in het gigantische hotel. En daar zijn Julie en ik de eerste twee dagen ook voornamelijk gebleven… ook ik had inmiddels een flinke verkoudheid/lichte griep te pakken, dus dan maar beginnen met uitzieken. En dat heeft geholpen, want na twee dagen waren we allebei koortsvrij en weer goed op de been. Gelukkig!

Toen concludeerden we toch ook allemaal (vooral Roger en ik dan) dat een all-inclusive resort toch niks voor ons is… althans, niet het Riu Garopa in Sal, Kaapverdië. Allemachtig wat een massaal gebeuren! Elk restaurant is een complete ‘vreetschuur’ met grote bakken met eten en er zaten wel duizenden mensen in (voor mijn gevoel, geen idee hoeveel daadwerkelijk), waarvan meer dan de helft overduidelijk ‘obese’. Het is eigenlijk nooit in me opgekomen dat hele hele hele heeeele dikke mensen natuuurlijk naar een all-inclusive resort gaan, want dan kan je zoveel eten als je wilt zonder bij te betalen! En dat is aan ons mierenetertjes nou net niet besteed.

Maar ondanks dat het resort dus niet helemaal ‘ons ding’ was, hebben we werkelijk een heerlijke week gehad. Het eiland Sal is echt wel mooi, ondanks dat het grootste gedeelte woestijnachtig is. Op maandag hebben we een open jeeptour gemaakt en daarbij prachtige dingen gezien. Hele mooie stranden (de beste surfstranden ter wereld, zeiden ze), the Natural Blue Eye (een ondergronds ‘gat’ in een grot, gevuld met zeewater, dat bij een bepaalde lichtinval felblauw oplicht), een Natural Swimming Pool, een stuk zee met allemaal haaien bij elkaar (lekker dan! Schijnen wel vriendelijke te zijn, lemon sharks, maar toch behoorlijk groot), slakken die in zeewater leven en inkt afgeven als je erop gaat staan (Cato natuurlijk op elke slak trappen), een heuse echte oase én een echt fata morgana middenin de woestijn (je ziet water, maar als je erheen rijdt is er geen water) en een groot zoutmeer. We zijn wel vier uur onderweg geweest, best een prestatie voor zo’n klein eilandje. Het was heel erg leuk en Julie voelde zich gelukkig die dag ook weer goed.

Best een gek land eigenlijk, die Kaapverdische Eilanden. Het bestaat uit een eilandengroep van 6 grote en nog wat kleinere eilanden, bevolkt met zo’n 500.000 Kaapverdianen. Het gekke is dat 800.000 Kaapverdianen ergens anders op de wereldbol wonen, waaronder veel in Amerika, Portugal en ook bijvoorbeeld een grote groep in Rotterdam. Kaapverdië is een erg arm land en leeft daardoor voor een groot deel van het toerisme. Kaapverdië was een van de vele Portugese koloniën en de mensen daar spreken dus ook Portugees.

Verder hebben de meiden zich wel erg goed vermaakt met de Kids Club op het Riu resort, ze hebben onder andere meegedaan aan een complete show met zang en dans en wat leuke dingen geknutseld. Op woensdag hebben we nog met een onderwaterboot gevaren en prachtige vissen én een hele mooie schildpad gezien. En verder was het luieren op het strand, lekker eten bij de vele restaurantjes in het plaatsje Santa Maria (want die vreetschuren in het resort hadden we natuurlijk op een bepaald moment wel gezien), massages en pedicure bij de spa en heerlijk in de zon op het strand liggen. Alleen Cato, onze bikkel, ging met haar surfpakje in de ijskoude golven (ook Atlantische Oceaan, natuurlijk) spelen.

Het was een heerlijke week en we kwamen met een beetje kleur en lekker uitgerust weer thuis! En dat was maar goed ook, dat we lekker uitgerust waren… want de volgende maandag kwam zus Petri hier aan met VIER tieners (haar eigen drie en een vriendinnetje Bibi). Dus gelijk weer een gezellige drukte in huis! Op dinsdag zijn we na de drop-off op school gelijk doorgereden naar Cascais Shopping om de Portugese winkels te checken. En ’s middags werd het zo zonnig, dat de vier kinderen hebben gezwommen in ons zwembad! Niet te geloven! Ze hielden het niet zo lang vol, want het was natuurlijk behoorlijk koud, maar ik vind het heel stoer. Op woensdag zijn we de hele dag naar Lissabon geweest, waar we om te beginnen een buggy toer naar Belem hebben gemaakt (met van die golfkarretjes dus). Dat was erg leuk, tomtom erin die de weg wees en informatie gaf. Mooie plekjes gezien van Lissabon en onder andere de lekkerste pastel de nata gegeten bij Pastéis de Belém. Heerlijk geluncht, gewinkeld en gedineerd en om 22.00 uur ’s avonds waren we weer thuis. Toen moesten de pubers natuurlijk uitslapen, want ze zijn snel moe (van dat vele eten, denk ik. Pffffff, over vreetschuren gesproken! Daar gaat wat in hoor!). Donderdagmiddag naar Cascais centrum, daar gewinkeld en geluncht en ook toen was het heerlijk zonnig warm weer. Super! Vrijdag nog even naar de shopping mall en toen was het alweer tijd om de vijf naar het vliegveld te brengen… Het was een hele leuke korte week, hij is voorbij gevlogen, maar het was echt super gezellig en we hadden fantastisch weer! Zeker vergeleken met Nederland begreep ik, waar het nog altijd vriest…

En vanavond (vrijdag 1 maart) komt het volgende bezoek alweer aan; mijn schoonouders. En over twee weken m’n vader en Liesbeth, voorlopig is het wel gezellig in dit huis hoor! Daarom zijn we ook erg blij dat de verwarming en vaatwasser het weer doen (voorlopig…)?

Até proxima!